بررسي انطباق مصالح به كار رفته در ساختمان هاي بلند مرتبه با شرايط اقليمي و آسايش ساكنان( نمونه موردي شهر همدان )

انسان همواره در طول تاريخ سعي مي نمايد به منظور ايجاد سرپناهي مناسب براي سكونت آن را با محيط پيرامون خود هماهنگ سازد تا بتواند شرايط مناسبي براي ادامه حيات خويش ايجاد كند و در حقيقت نوع ساخت و معماري در اين شرايط مناسب دخالت مستقيمي دارد. اما امروزه معماري هاي متفاوتي به وجود آمده كه به وسيله عدم توجه به اقليم و شرايط زيست اقليمي آسايش را از ساكنين آنها سلب نموده است. مساله اين است كه آيا مصالحي كه امروزه در ساخت بناهاي بلندمرتبه مورد استفاده قرار مي گيرد با توجه به اقليم منطقه انتخاب مي شود؟ و آيا اين موارد مي تواند بر آسايش ساكنين تاثيرگذار باشد؟ در اين مقاله به عنوان نمونه موردي دو ساختمان بلند مرتبه از دو طيف متفاوت ساختمانهاي بلند شهر همدان انتخاب شده است و با استفاده از نظرسنجي از ساكنين ، داده هاي آن به وسيله نرم افزار spss تحليل شده است. بدين ترتيب ساكنين ساختماني كه با مصالح وارداتي ساخته شده است در نبود آسايش حرارتي سكونت دارند. تابش آفتاب از جداره هاي شيشه اي و جريان هواي سرد از درزهاي بين مصالح از عوامل برجسته اي است كه باعث مختل شدن آسايش ساكنين مي شود. توجه به اين نكته ضروري است كه استفاده از مصالح مناسب در نماسازي و ساخت و ساز ساختمان هاي بلند مرتبه يكي از عوامل مهمي است كه از نظر صرفه جويي در مصرف انرژي و دست يابي به آسايش ساكنين نقش اساسي را ايفا مي كند.