بهبود فضاهاى جمعى مسكونى در جهت ارتقا پايدارى اجتماعى: راهكارها و تدابير طراحى در مجتمع هاى مسكونى

با توجه به اينكه توسعه پايدار در دهه‌‌هاي اخير يكي از اساسي‌ترين دغدغه‌‌هاي معماران و شهرسازان مي‌باشد و پايداري اجتماعي نيز از اركان حصول به اين مهم بوده و با نظر به اينكه مسكن نقشي تعيين كننده در شكل‌گيري فرهنگ و هويت جامعه را داراست و در عين حال افزايش سكونت در آپارتمان و اقامت در مجتمع‌‌هاي مسكوني، توجه به عوامل توسعه پايدار در مجتمع‌‌هاي مسكوني امري ضروري است. اين پژوهش با مطالعه پژوهش‌هاي حاضر در زمينه پايداري اجتماعي در سطح شهري، محلي و در نهايت مجتمع مسكوني ابتدا سعي در بررسي تعاريف مختلف پايداري اجتماعي از ديدگاه صاحب نظران و استخراج عوامل موثر، اين پژوهش‌ها را همگرا كرده و در نهايت به دنبال ارائه راهكارهاي طراحي جهت افزايش پايداري اجتماعي در مجتمع‌‌هاي مسكوني مي‌باشد. سعي شده تا با روش تئوري مبنا و با توجه به كاركردهاي مجتمع هاي مسكوني به ارايه راهكارهايي طراحي فضاهاي جمعي در اين محيط‌ها بپردازد. اين راهكارها بر اساس شاخص‌هاي مكاني موثر بر ارتقاء پايداري اجتماعي در دو سطح راهبرد و تدبير بررسي شده. مولفه‌هاي به دست آمده شامل امنيت، عدالت اجتماعي (مردمداري)، فعاليت‌پذيري (سرزندگي)، هويت‌مندي، انسجام فضايي كالبدي مي باشد.