بررسي تاثير پيش دارو بر اضطراب و علائم حياتي بيماران تحت آنژيوگرافي عروق كرونر در بيمارستان گنجويان دزفول

يكي از شايعترين روشهاي تشخيصي در بيماريهاي قلبي، آنژيوگرافي عروق كرونر است، كه مانند ساير روشهاي تهاجمي، براي بيماران يك تجربه تنش زا مي‌باشد. مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير پيش دارو بر سطح اضطراب و علائم حياتي بيماران تحت آنژيوگرافي عروق كرونر انجام گرفته است. روش بررسي:اين پژوهش يك مطالعه كارآزمايي باليني يكسويه كور كه 102 بيمار با روش نمونهگيري در دسترس و به صورت تخصيص تصادفي در سه گروه 34 نفره بودند. ابزار جمع آوري داده ها شامل: پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك، پرسشنامه خودگزارش دهي سطح اضطراب و پرسشنامه ثبت علائم حياتي بود. به گروه پيش داروي A (100ميلي گرم هيدروكورتيزون وريدي+4 ميلي گرم كلرفنيرامين وريدي)، به گروه پيش داروي B(100ميلي گرم هيدروكورتيزون وريدي+5 ميلي گرم ديازپام وريدي) و به گروه پيش داروي C (100 ميلي گرم هيدروكورتيزون وريدي+2 ميلي گرم نرمال سالين وريدي) داده شد. تجزيه و تحليل آماري با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد در هر سه گروه پيش دارو، اختلاف آماري معنا داري از نظر ميزان اضطراب در قبل و حين آنژيوگرافي وجود داشت (05/0 >p) .مقايسه نبض در سه گروه پيش دارو، تنها در گروه A و B اختلاف آماري معني داري مشاهده شد( 04/0 ،001/0=p). تنفس در سه گروه پيش دارو، اختلاف آماري معني داري نداشت (05/0p). نتيجه گيري: برخي يافته هاي پژوهش نشان از تاثير پيش داروهاي ديازپام و كلرفنيرامين بر متغيرهاي تحت مطالعه دارد كه در صورت نياز قابل توصيه است. همچنين پيشنهاد مي شود به دليل هزينه و عوارض داروها از دادن پيش داروها قبل از آنژيوگرافي عروق كرونر در موارد غيرضروري اجتناب شود