پيش بيني نظم بخشي هيجان بر اساس سرسختي روانشناختي و سبك هاي دلبستگي

با توجه به اهميت نظم بخشي هيجان پژوهش حاضر با هدف پيش بيني نظم بخشي هيجاني بر اساس سبك هاي دلبستگي و سرسختي روانشناختي انجام شد. روش بررسي: اين پژوهش مقطعي از نوع همبستگي بود. جامعه پژوهش همه دانشجويان پرستاري و مامايي دانشگاه آزاد اسلامي واحد ورامين پيشوا در سال تحصيلي 95-1394 بودند. از ميان آنان 280 نفر با روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش، مقياس نظم بخشي هيجاني (گراس و جان، 2003)، پرسشنامه سرسختي روانشناختي (كوباسا، 1976) و پرسشنامه سبك هاي دلبستگي بزرگسالان (هازن و شيور، 1987) بودند. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و استنباطي استفاده شد. يافته ها: يافته ها نشان داد سرسختي روانشناختي و سبك دلبستگي ايمن با نظم بخشي هيجاني به ترتيب 32% و 43% همبستگي مثبت و معنادار داشتند، اما سبك دلبستگي دوسوگرا و سبك دلبستگي اجتنابي با نظم بخشي هيجاني رابطه معناداري نداشتند. در يك مدل پيش بين متغيرهاي سرسختي روانشناختي و سبك هاي دلبستگي توانستند 57 درصد از تغييرات نظم بخشي هيجان را پيش بيني كنند (01/0>p). بحث و نتيجه گيري: سرسختي روانشناختي و سبك دلبستگي ايمن نقش موثري در پيش بيني نظم بخشي هيجاني داشتند. بنابراين براي افزايش نظم بخشي هيجاني مي توان سرسختي روانشناختي و سبك دلبستگي ايمن را افزايش داد.