وضعيت مصرف داروهاي دفع كننده آهن در بيماران مبتلا به بتا تالاسمي ماژور مراجعه كننده به مركز تحقيقات تالاسمي در سال 1394

زمينه و هدف: انتخاب نوع داروي آهن زدا براي بيماران تالاسميك ارتباط باشرايط باليني و آزمايشگاهي و ميزان صدمه بافتي وهمچنين تمايل وي داردكه براي تمكين درماني لازم است . در اين مقاله وضعيت استفاده از داروهاي آهن زدا در بيماران تالاسمي ماژور مراجعه كننده به مركز تحقيقات تالاسمي گزارش مي شود. روش بررسي: مطالعه با بررسي اطلاعات موجود و درآبان 1394 انجام شد. سابقه ترانسفوزيون خون از پرونده باليني استخراج شد. داروهاي خوراكي با نام برند ثبت شده بودند اما در مورد داروي تزريقي به دليل وجود سيستم سهميه بندي براي داروي خارجي و اين كه فواصل كمبود شديد دارو اتفاق مي افتاد و بيماران داروي مورد نياز خود را از تهران تهيه مي كردند تفكيك انواع داروي تزريقي ممكن نبود. يافته: 463 بيمار مصرف كننده آهن زدا وجود داشتند. (2/71)330 نفرتزريق منظم خون داشتند. بقيه گاهي نيازمند ترانسفوزيون بودند. دويست و پنجاه و يك نفر (54%) از يك دارو و (46%)212 از 2 دارو استفاده مي كردند. دويست و دو (44%) نفر مصرف توام يك داروي خوراكي با دسفرياكسامين (تزريقي)، (42%) 194نفر فقط داروي خوراكي و (14%) 67 نفر فقط داروي تزريقي استفاده مي كردند. بيشترين داروي خوراكي دفرازيروكس توليد داخل (اسورال ساخت اسوه ايران ) با 149 نفر نزديك به يك سوم بيماران بود. تمام بيماراني كه تزريق خون نيز از همين دارو استفاده مي كردند. دفريپرون خوراكي(اوه سينا ايران) و دفرواكسامين در 141 بيمار و به شكل تنها، در 11 بيمار مصرف مي شد. نتيجه‌گيري: در دسترس بودن انواع داروهاي آهن زدا باعث مي شود پزشك و بيمار قدرت انتخاب داشته باشند.