عنوان مقاله :
تأثير هشت هفته تمرين تناوبي شديد (HIIT) و مصرف كافئين بر بيان ژن PGC-1α در عضله‌ي نعلي موش‌هاي صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين
عنوان به زبان ديگر :
THE EFFECT OF EIGHT-WEEK HIGH INTENSITY INTERVAL TRAINING (HIIT) and CAFFEINE INTAKE ON THE PGC-1Α EXPRESSION IN SOLEUS MUSCLE IN DIABETIC RATS INDUCED STREPTOZOTOCIN
پديد آورندگان :
خليلي مرتضي موسسه آموزش عالي علامه قزويني قزوين - گروه فيزيولوژي ورزشي , صادقي عباس دانشگاه بين المللي امام خميني (ره) قزوين - دانشكده علوم اجتماعي - گروه علوم ورزشي , ملكي محمد جواد مركز پزشكي ورزشي دكتر جواد ملكي تهران
كليدواژه :
تمرين تناوبي شديد , كافئين و ديــابت , PGC-1α , بيماري قند
چكيده فارسي :
رابطه‌ي بين بيان پايين PGC-1α و چندين بيماري متابوليكي نظير ديابت و چاقي مشخص شده است. پژوهش حاضر به بررسي تأثير هشت هفته تمرين تناوبي شديد (HIIT) و مصرف كافئين بر بايوژنز ميتوكندري در عضله‌ي نعلي موش‌هاي صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين مي‌پردازد.
روش‌ها: در يك مطالعه‌ي حيواني باليني-مداخله‌اي 50 سر موش صحرايي نر ويستار به 5 گروه مساوي كنترل (C)، ديابتي (D)، ديابتي با مكمل (D+CAF)، ديابتي با تمرين (D+T)، ديابتي با مكمل و تمرين (D+CAF+T) تقسيم شدند. برنامه‌ي تمرين شامل هشت هفته، هفته‌اي 5 جلسه (6 تا 12 وهله 2 دقيقه‌اي با شدت 90 -85 درصد سرعت ماگزيمم) بود و هفته‌اي پنج روز mg/kg70 كافئين به‌صورت هيدراته تزريق شد. براي سنجش ميزان گلوگز خون مستقيماً از بطن چپ قلب جمع‌آوري شد؛ و عضله‌ي نعلي پاي چپ استخراج و به روش وسترن بلات ميزان PGC-1α آن مورد سنجش قرار گرفت. براي تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي t مستقل، تحليل واريانس دو راهه و مجذور اتا در سطح معناداري (P<0.05.) استفاده شد.
نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج ابن تحقيق، احتمالاً بتوان اجراي تمرينات HIIT و مصرف كافئين را به‌عنوان يك مداخله‌ي مؤثر در افزايش بايوژنز ميتوكندري در افراد ديابتي پيشنهاد داد. هر چند اظهار نظر صريح در اين مورد مستلزم انجام تحقيقات بيشتر در اين زمينه است.
چكيده لاتين :
The relationship between low PGC-1α expression and several metabolic diseases such as
diabetes and obesity has been identified. This study investigates the effect of eight-week high intensity
interval training (HIIT) and caffeine intake on mitochondrial biogenesis in soleus muscle in diabetic rats
induced Streptozotocin.
Methods: In a clinical-interventional animal study, 50 male rats were randomly assigned to 5 equal groups
(control group(C), diabetes group(D), diabetes + caffeine group(D+Caf), diabetes + training group(D+T),
diabetes + training + caffeine group(D+CAF+T)) and subjected to 8 weeks of caffeine supplementation (70
mg / kg of caffeine powder was injected five days each week) and 8 weeks of 5 sessions per week with 6 to
12 times, 2-min intervals with intensity of 85-90% of maximal speed. Blood was collected directly from the
left ventricle to measure blood glucose levels. The soleus muscle of the left leg was extracted and PGC-1α
measured by Western Blot method. Independent t-tests, two-way analysis of variance, and Eta squared (p
<0.05) were used to analyze the data.
Results: The results showed that induction of diabetes significantly increased blood glucose (P <0.01) and
significantly decreased mRNAPGC-1α (P = 0.002). Also, both high-intensity interval training (p = 0.001)
and caffeine supplementation (p = 0.03) significantly increased mRNAPGC-1α.
Conclusion: Based on the results of this study, it is possible to suggest the use of HIIT and caffeine
consumption as an effective intervention in increasing mitochondrial biogenesis in diabetics. However, a
clear statement in this regard requires further research in this area.
عنوان نشريه :
ديابت و متابوليسم ايران
