ساختار و عملكرد گيرنده هاي انسولين

انسولين با اتصال به گيرنده هاي غشاي سلولي، پاسخ هاي سلولي خود را آغاز مي كند. اين گيرنده ها گليكوپروتئين هاي چند واحدي درون غشايي هستند كه با تحريك انسولين فعاليت تيروزين كينازي دارد. ميزان گيرنده هاي انسوليني سلولها متغيراست. بالاترين ميزان بيان گيرنده هاي انسوليني در سلول هاي چربي، ماهيچه هاي اسكلتي و كبد مشاهده مي شود كه در پاسخ به انسولين بيشترين فعاليت را در سوخت و ساز قندها، چربي ها و پروتئين ها نشان مي دهند. اولين بار در سال 1985 بود كه cDNA مربوط به گيرنده انسولين كلون شد ساختارهاي بلوري (كريستالي) پروتئين تيروزين و دمين هاي خارج سلولي آن به ترتيب در سالهاي 1994 و 2006 مشخص شدند. از آنجا كه انسولين اهميت كليدي در كنترل متابوليسم دارد، مطالعه گيرنده آن موضوع جدي و مورد علاقه پژوهشگران بوده است.