نقد و بررسي تأويلات فقهي حباء: موضوع ماده 915 قانون مدني

حباء از مسائل انفرادي فقه شيعه است. مصحف، انگشتر، شمشير و البسه ميت از مصاديق اتفاقي حبوه هستند كه وجوباً و مجاناً به ولد ذكور صلبي كه از او ذكور بزرگتر نباشد، اعطا مي شود. براي انتقال حبوه چهار شرط بايد موجود باشد: عدم انحصار تركه به حبوه، فقدان دين مستغرق در تركه، عدم وصيت به اعيان حبوه و عدم احتساب از ميراث پسر بزرگ. عُلقه پسر بزرگ با محبوٌّبه، ملكيت است. لذا بر ورثه واجب است كه آثار مالكيت پسر بزرگ را بر حبوه بار كنند. تملّك حبوه قهري است و نياز به قبول مَحبُوٌّ لَه ندارد. قانون مدني در ماده 915 به حباء پرداخته است. اين ماده پيرامون مسأله حباء ابهامات فراواني دارد كه بايد با التفات به فقه به آنها پاسخ درخور و مناسب با زمان داده شود. پژوهش حاضر همين هدف را دنبال مي كند.