بررسي كارآيي تكنيك تحليل سلسله‌مراتبي در اولويت‌بندي پتانسيل سيل‌خيزي زيرحوزه‌هاي آبخيز باراجين

سيل يكي از بلاياي طبيعي است كه از هرساله موجب خسارات جاني و مالي فراواني مي‌شود. لذا پهنه بندي پتانسيل سيل‌خيزي، اقدامي ضروري براي كاهش خسارات ناشي از آن است. هدف از اين پژوهش، بررسي كارآيي تكنيك تحليل سلسله‌مراتبي براي پهنه‌بندي پتانسيل سيل‌خيزي و اولويت‌بندي پتانسيل سيل‌خيزي زيرحوزه‌هاي آبخيز باراجين قزوين بود. بدين منظور پتانسيلسيل خيزي زيرحوزه ها با بكارگيري تحليل سلسله‌مراتبي تعيين و با نتايج سيل‌خيزي حاصل از مدل HECHMS به عنوان داده هاي مشاهداتي مقايسه شد. نتايج نشان داد كه علاوه بر تطابق كامل بين نقشه‌هاي طبقه‌بندي شده دو روش، همبستگي معني‌داري (0.929 و 0.934) بين رتبه پتانسيل سيل‌خيزي حاصل از AHP و رتبه دبي پيك سيلاب با دوره بازگشت‌هاي 25 و 50 سال زيرحوضه ها وجود دارد. همچنين تحليل اوزان‌ حاصل از AHP نشان داد كه در سيل‌خيزي زيرحوزه ها، به طور كلي عوامل هيدروكليماتيك (وزن = 0.65) از اهميت بيشتري نسبت به عوامل مورفومتري (وزن = 0.35) برخوردارند و عامل شدت بارش برابر با زمان تمركز نيز مهم‌ترين عامل مي باشد (وزن = 0.373). بر اساس رتبه‌بندي نهايي، زيرحوزه هاي 5، 3 و 4 كه در نواحي كوهستاني و بالادست حوزه واقع شده‌اند، پتانسيل سيل‌خيزي بالايي دارند كه بيشتر به دليل وزن بالاي دو زيرمعيار شدت بارش برابر با زمان تمركز و بارش با دوره بازگشت 25 ساله نسبت به زيرحوزه‌هاي ديگر است. نتايج اين تحقيق علاوه بر شناخت فرآيندهاي حاكم بر حوزه، مي‌تواند راهنماي مناسبي براي كنترل سيلاب هاي منطقه مطالعاتي باشد.