مدل‌سازي روند تغييرات مكاني كاربري اراضي با استفاده از مدل LCM بر پايه شبكه‌هاي عصبي مصنوعي و تحليل زنجيره ماركوف (مطالعه موردي: حوزه آبخيز بهشت‌آباد)

پيش‌بيني و مدل‌سازي تغييرات كاربري اراضي براي آگاهي از كميت و كيفيت تغييرات احتمالي در آينده اهميت دارد. هدف از اين تحقيق، پايش تغييرات كاربري اراضي در گذشته و بررسي امكان پيش‌بيني آن در آينده با استفاده از مدل LCM در حوزه آبخيز بهشت آباد استان چهارمحال و بختياري است. در اين تحقيق تصاوير لندست 5 سنجنده TM سال‌هاي 1370 و 1387 و لندست 8 سنجنده OLI سال 1395 تجزيه و تحليل و مورد استفاده قرار گرفت. تصاوير هر سه مقطع زماني به پنج طبقه مرتع، مناطق ساختماني شهري، اراضي كشاورزي، اراضي باغي و اراضي باير طبقه‌بندي شد. پيش‌بيني وضعيت كاربري اراضي براي سال 1395، با استفاده از نقشه‌هاي كاربري سال‌هاي 1370 و 1387 و به كمك مدل LCM و بر پايه شبكه‌هاي عصبي مصنوعي و تحليل زنجيره ماركوف انجام گرديد. به اين منظور، از متغيرهاي مكاني فاصله از مراتع، فاصله از مناطق ساختماني شهري، فاصله از اراضي كشاورزي، فاصله از اراضي باغي، فاصله از اراضي باير، فاصله از رودخانه، فاصله از جاده، ارتفاع يا مدل رقومي ارتفاع، شيب و جهت شيب به عنوان عوامل مؤثر بر تغييرات در شبكه عصبي مصنوعي استفاده شد. نتايج مدل‌سازي نيروي انتقال با استفاده از شبكه عصبي مصنوعي در بيش‌تر زير مدل‌ها صحت بالايي را (62 تا 94 درصد) نشان داد. خطاي كل در مدل‌سازي براي سال 1395، حدود 4.23 درصد به دست آمد كه نشان دهنده انطباق زياد تصوير پيش‌بيني شده مدل با تصوير واقعيت زميني و قابل قبول بودن مدل مي‌باشد. هم چنين نتايج پيش‌بيني تغييرات براي سال‌هاي 1420 و 1429 نشان داد كه مساحت اراضي مرتعي و اراضي باير كاهش و مساحت مناطق ساختماني شهري، اراضي باغي و اراضي كشاورزي افزايش خواهند يافت.