تعيين نقش سبك زندگي اسلامي، مطلوبيت اجتماعي و خود كارآمدي بر شادكامي و سلامت روان در دانشجويان

مقدمه: شادي به عنوان يكي از توانايي هاي ذهن انسان نقش عمده اي در نوآوري و حل مشكلات بشري بر عهده دارد. لذا هدف پژوهش حاضر، تعيين نقش سبك زندگي اسلامي، مطلوبيت اجتماعي و خودكارآمدي در پيش بيني شادكامي و سلامت روان دانشجويان بوده است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر يك مطالعه كاربردي، از نوع مطالعات همبستگي بود. 150 دانشجو از بين جمعيت دانشجويان دانشگاه پيام نور مركز زاهدان در سال تحصيلي 97 98 به شيوه تصادفي ساده انتخاب شده و اطلاعات مربوط با استفاده از پرسشنامه هاي سبك زندگي اسلامي كاوياني (1388)، مطلوبيت اجتماعي كراون و مارلو (1964)، خودكارآمدي شوارترز و جروسالم (1992) و شادكامي آكسفورد (1999) جمع آوري گرديد. به منظور بررسي داده ها از همبستگي پيرسون و رگرسيون در نرم افزار Spss استفاده شد. يافته‌ها: نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه رابطه مثبت و معناداري بين سبك زندگي اسلامي با شادكامي ( 0.27=r) در سطح 99 درصد اطمينان وجود دارد. همچنين رابطه مثبت و معناداري بين مطلوبيت اجتماعي (0.52=r) و خودكارآمدي (0.33=r) با شادكامي دانشجويان در سطح 99 درصد اطمينان وجود دارد. نتيجه گيري: با توجه به قابل آموزش بودن شادكامي و نقش مهم آن در بهبود رواني و سلامت فرد، سيستم آموزشي و برنامه ريزان آموزش و پرورش بايد در مطالعات علمي و تدابير آموزشي به آن توجه ويژه اي داشته باشند.