تأثيرسازندهاي زمين‌شناسي بر كيفيت شرب منابع آب زيرزميني مجتمع روستايي آرندان، سنندج

با توجه به بحران آب و اهميت دسترسي به آب با كيفيت مناسب و قابل شرب در كشور به‌خصوص در چند دهه اخير، بررسي كيفيت آب و شناسايي عوامل مؤثر در كاهش كيفيت جهت برنامه ريزي بهينه امر مهمي به شمار مي رود. در بيش تر مناطق روستايي ايران، آبخوان ها مهم ترين منابع تأمين آب شرب محسوب مي شوند كه كيفيت آب آن ها تحت تأثير عوامل طبيعي و انساني قرار دارند. از جمله عوامل طبيعي سازندهاي زمين شناسي و از جمله عوامل انساني آلاينده هاي مرتبط با واحدهاي صنعتي، فعاليت هاي شهري، فعاليت هاي كشاورزي هر منطقه مي باشند. در پژوهش حاضر سعي شده است بين زمين شناسي و كيفيت منابع آب زيرزميني به‌منظور ارزيابي كيفيت آب آشاميدني رابطه برقرار شود. به‌منظور صحت سنجي نتايج پژوهش، ابتدا با انجام مطالعات صحرايي، زمين‌شناسي، زمين‌ريخت‌شناسي منطقه و منابع آلاينده احتمالي موجود شناسايي‌شد. سپس با آزمون هاي آزمايشگاهي مشخصه هاي شيميايي آب مانند pH، TDS، سختي كل، ميزان آنيون ها، كاتيون ها و كدورت، آب چاه اصلي مجتمع آرندان و سه منبع تأمين آب ثانويه در منطقه (چاه روستاي آرندان، چشمه صوفيان، چشمه نوره) تعيين شد. در مرحله بعد با استفاده از نرم‌افزار CHIMESTRY و EXCEL رده‌بندي آب انجام و تيپ آب و نوع سنگ منشأ مشخص شد. مطابق رده بندي انجام ‌شده تيپ آب هاي زيرزميني منطقه بي كربنات كلسيك - منيزيك است كه با سازندهاي آهكي و رسوبات كربناته گسترش‌ يافته در ارتفاعات ناحيه مرتبط مي باشد. نتايج نشان داد كه از چهار نمونه مورد مطالعه آب چاه اصلي تأمين آب مجتمع آب‌رساني آرندان، چشمه صوفيان و نوره براي آشاميدن مناسب بودند؛ و آب چاه روستاي آرندان عليرغم متأثر بودن از زمين‌شناسي منطقه به دليل موقعيت نامناسب و واقع‌شدن درمجاورت چاه‌هاي فاضلاب روستايي و محتوي مقدار نيترات بيش ‌از حد مجاز، براي شرب نامناسب تشخيص داده شد.