تأثير آگاهي فرازباني زبان مقصد بر كيفيت و ويژگي‌هاي متني ترجمه از انگليسي به فارسي: تمركز بر دروس نگارش فارسي و ساخت زبان فارسي در مقطع كارشناسي مترجمي زبان انگليسي

از توانش‌هاي لازم براي مترجمان، آگاهي از زبان مبدأ و مقصد است. بدين‌منظور دروسي، از جمله ساخت زبان فارسي و نگارش فارسي، در برنامة كارشناسي مترجمي انگليسي ايران گنجانده شده است. در تحقيق كنوني تأثير دو درس ساخت زبان فارسي و نگارش فارسي بر كيفيت ترجمه و نيز بر پيچيدگي و صحت متون فارسي ترجمة دانشجويان بررسي شد. روش نمونه‌گيري، هدفمند و نوع تحقيق، پس از رخداد بوده است. چهار گروه انتخاب شدند: يك گروه (19=N) ساخت فارسي را گذرانده بودند، يك گروه (15=N) نگارش فارسي، يك گروه (41=N) هر دو درس را و يك گروه (20=N) هم هيچ‌كدام از دروس را نگذرانده بود. در اين تحقيق، بعد از آزمون تعيين سطح، متن واحدي به چهار گروه شركت‌كننده داده شد تا ترجمه كنند. سپس ترجمه‌ها ارزيابي شد تا كيفيت ترجمه‌ها مقايسه شود. در مرحلة بعد سنجه‌هاي پيچيدگي و صحت در متون ترجمة فارسي چهار گروه بررسي شد. نتايج نشان داد كه كيفيت ترجمة چهار گروه تفاوت معناداري نداشت. همچنين، در پنج سنجه صحت و پيچيدگي، تنها در سنجة فرعي شكل‌هاي فعلي صحيح تفاوت معناداري بين عملكرد چهار گروه شركت‌كننده وجود داشت. نتيجة كلي حاكي از آن است كه به‌نظر مي‌رسد تدريس دو درس ساخت زبان فارسي و نگارش فارسي بيشتر با هدف افزايش دانش زبان دانشجويان بوده است و چندان در جهت افزايش توانش راهبرد شركت‌كنندگان نبوده و در مجموع، تأثير معناداري بر ترجمة دانشجويان نداشته است.