مقايسه اثربخشي روش تدريس كار-محور تعاملي و غيرتعاملي بر موانع روان شناختي يادگيري زبان خارجي (نگرش منفي و عدم خودكارآمدي) در كلاس هاي نامتجانس دانشگاهي

The Comparison of the Effectiveness between Task-based Interactive Language Teaching (TBILT) and Task-based Language Teaching (TBLT) on Psychological Learning Barriers (attitudinal & academic self-efficacy) in University Heterogeneous Classes

اهميت يادگيري زبان انگليسي به عنوان زبان بين ملت ها در عصر علم و تكنولوژي و ارتباطات بر كسي پوشيده نيست، اما يادگيري آن در جمع هميشه همراه با موانع روان شناختي است. هدف اين پژوهش بررسي و مقايسه اثربخشي روش هاي تدريس تعاملي و معمولي كار-محور بر كاهش موانع روانشناختي يادگيري از جمله نگرش منفي به زبان انگليسي و عدم بهره مندي از خودكار آمدي تحصيلي بود. روش ها پژوهش حاضر از نوع شبه آزمايشي با پيش آزمون- پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه ي آماري پژوهش را كليه دانشجوياني كه بدون كنكور وارد دانشگاه آزاد واحد بابل شده بودند به تعداد 420 نفر، در سال تحصيلي 1397-1396 تشكيل داد. با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چندمرحله اي از بين دانشجويان 90 نفر انتخاب شد، سپس به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (هر كدام 30 نفر) و گواه (30 نفر) گمارده شدند. سپس پرسشنامه هاي نگرش سنج و خودكار آمدي به عنوان پيش آزمون در مورد هر سه گروه اجرا شد. سپس تدريس در سه كلاس توسط محقق با سه روش مختلف تعاملي-مشاركتي كار-محور، كار-محور معمولي و سنتي در طول 20 جلسه 90 دقيقه اي صورت گرفت. در پايان اين دوره هر سه گروه پرسشنامه هاي فوق را به عنوان پس آزمون تكميل كردند. داده ها با استفاده از تحليل كواريانس و آزمون تعقيبي دانكن مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده ها نشان داد كه هر دو روش كار-محور با سطح معني داري (0/01> p) از روش سنتي دستوري-ترجمه بهتر نتيجه داده اند. در مقايسه دو روش كار-محور با يكديگر، روش تعاملي-مشاركتي از روش معمولي در ارتباط با خودكارآمدي بهتر عمل كرد (0/01> p) ولي در مورد مانع نگرشي، عليرغم اختلاف 5 نمره اي در ميانگين دو گروه به نفع روش تعاملي-مشاركتي در دادن نگرش مثبت، به لحاظ آماري تفاوت معني داري مشاهده نشد (0/266 > p). نتيجه گيري با توجه به اثربخشي روش تدريس تعاملي-مشاركتي كار-محور پيشنهاد مي شود در جهت بهبود وضعيت تحصيلي دانشجويان ، افزايش خودكارآمدي و نگرش مثبت استفاده گردد.

The importance of learning English as an international language in the era of science, technology and communication is crystal clear, yet learning in public is always accompanied by psychological barriers. The purpose of this study was to investigate and compare the effectiveness of Task-based Interactive Language Teaching (TBILT) and Task-based Language Teaching (TBLT) on reducing the psychological learning barriers, including negative attitudes towards English and lack of academic self-efficacy. Method: The present study was a quasi-experimental, pre-test, post-test, and control group. The statistical population consisted 4200 students who entered the Azad University of Babol without Entrance Exam in 1396-1397. Using random sampling of Multi Steps Clustering, 90 students were selected and put randomly in three groups (two experimental, and one control, 30 in each). The attitude and selfefficacy questionnaires were used as a pre-test for all groups. Then, the teacher taught English based on three methods, namely TBILT and TBLT in experimental groups respectively, and GTM in control group in 20 sessions, 90 minutes each. After teaching period, the post-test was administered. Data were analyzed using covariance analysis and Duncan's post hoc test. Results: The results showed that both task-based methods resulted much better than the traditional method (p <0.001). Comparing the two task-based methods, the TBILT acted much stronger than TBLT related to self-efficacy (p <0.001), but in the case of attitudinal barrier, despite the apparent difference between the means of the two groups (5 points) in favor of TBILT, this difference was not statistically significant (p>0.266/). Conclusion: Considering the effectiveness of TBILT, it is suggested to use this method to boost the students’ positive attitude and self-efficacy which in turn lead to their desired academic work.