نقش شاخص هاي طراحي اقليمي (سرد و كوهستاني) بر افزايش تعاملات اجتماعي

مي توان گفت طراحي پايدار نوعي از معماري است كه از حداكثر استعدادهاي محيطي براي آسايش مصرف كنندگان سود مي جويد و ابزارها و راهكارهاي هوشمندانه اي در اين راه به كار مي گيرد درحالي كه شرايط نامطلوب حاصل از ساخت وساز را به حداقل سوق مي دهد. اين مهم در بسياري از بنا هاي سنتي ديده مي شود. بوم گرايي اين بنا ها شاكله هاي فرهنگي و بايسته هاي اجتماعي را در خود داشته و با توجه به يكي از اركان توسعه پايدار كه بحث" اجتماعي" با توجه به بستر فرهنگي و تاريخي اثر مي باشد. هدف اصلي اين پژوهش بررسي تاثير طراحي اقليمي با توجه به شاخص هاي توسعه پايدار بر ميزان و كيفيت تعاملات اجتماعي ست. لازم به ذكر ست كه بستر پژوهش آذربايجان شرقي مي باشد و مقاله حاضر برگرفته از تز دكتري نگارنده مي باشد. و روش پژوهش تلفيقي از كتابخانه و ميداني مي باشد.