فراتر از مدارا: صلح، گفتگو و آزادي مذهبي

Beyond Tolerance: Peace, Dialogue, and Religious Freedom (Religions and Peace / Interrelationship between Human Rights and Peace)

به طور گسترده پذيرفته شده كه آزادي عمل در دين و زندگي بر اساس اعتقادات مذهبي ، يك حق اساسي بشر و كليد همزيستي مسالمت ­آميز در جوامع مذهبي و ملت­ ها است. در اين مقاله من به مشكلاتي كه ناشي از تعارض ميان اعتقادات مذهبي صادقانه با حقوق ديگران ايجاد مي ­شود، خواهم پرداخت. در ايالات متحده، دو وضعيت از اين دست مورد توجه گسترده قرار گرفته بود. يك مورد شامل داروسازاني است كه از تحويل قرص­ هاي ضد بارداري خودداري مي­ كنند ، زيرا آن­ ها معتقدند كه استفاده از انواع خاصي از پيشگيري از بارداري ، اعتقادات مذهبي مسيحي آن ­ها را نقض مي ­كند. مورد ديگر شامل رانندگان تاكسي مسلمان است كه به دلايل مشابه از حمل و نقل مسافرهاي الكلي خودداري مي­ كنند. در پاسخ به چنين درگيري­ هايي، مداراي مذهبي اغلب به عنوان يك راه حل مورد استقبال قرار مي­ گيرد. در جامعه غربي، ايده تحمل مذهبي را مي ­توان به جان لاك مرتبط دانست و در كارهاي فيلسوف سياسي جان راولز نيز توجه قابل توجهي به تحمل مذهبي مشاهده كرد. در سال­ هاي اخير­، مدارا به عنوان يك ارزش عمومي كه از طريق برنامه ­هايي كه مدارا را در مدارس دولتي آموزش مي ­دهند، پذيرفته شده است. براون استدلال مي­ كند كه مدارا «چارچوبي فقيركننده و فقيرنشين است كه از طريق آن درگيري ­ها و وقايع داخلي­، مدني و بين­ المللي شكل مي­ گيرد ...» تجربه مدارا و تحمل به ناچار يكي از مصاديق تمكين از اجتناب است. هدف مدارا به عنوان حاشيه ­اي­، فرومايه، ديگري، در خارج از جامعه، در برخي از روابط عداوت با جامعه ساخته شده است. علاوه بر اين، همانطور كه دانشمند حقوقي استنلي فيش متذكر مي ­شود، دكترين مدارا «عدم مدارا را مشروعيت مي­ بخشد و حتي خواستار آن مي ­شود زماني كه موضوع عدم تحمل اشخاصي هستند كه به دليل دلبستگي بيش از حد به فرهنگ، به نظر مي­ رسد كه ناتوان از مدارا هستند» اين انتقادات از مدارا چه تاثيري دارد بر چگونگي بررسي موارد واقعي درگيري بين اعتقادات مذهبي و حقوق ديگران؟ همانطور كه وندي براون خاطرنشان مي كند: «بديهي است» ، اگر اين گزينه­ ها باشد­، هميشه مدارا كردن آن­ ها بهتر از مدارا نكردن آن­ ها مي­ باشد. اما من معتقدم كه امكانات مبتني بر گفتگو فراتر از مدارا هستند. اهميت گفت و گو توسط انديشمندان از جمله محمد خاتمي و فيلسوف كوامه آنتوني آپيا از دانشگاه پرينستون­، نويسنده كيهان شناسي: اخلاق در دنياي غريبه ­ها (W.W. Norton) تأكيد شده است. من چنين استدلال مي­ كنم كه گفت و گوي بين فرهنگ­ هاي مختلف و حتي بين بخش­ هاي مختلف جامعه متنوع فرهنگي به چيزي بيش از استدلال منطقي نياز دارد. در عوض، به مكالمه ­اي عميق ­تر نياز دارد كه درك تاريخ و زندگي روزمره يكديگر را توسعه دهد و تلاش كند تا به يك سطح اعتماد و احترام متقابل برسد. در پايان، من در مورد راه­ هايي كه اين نوع گفتگو بين ايمان ­ها مي ­تواند به ايجاد علت صلح كمك كند بحث خواهم كرد.

It is widely accepted that the freedom to practice one's religion, and to live according to one's religious beliefs, is a basic human right, and the key to peaceful coexistence among religious communities and among nations. In my paper I will focus on the problems that arise when sincerely held religious beliefs come into conflict with the rights of others. Recently in the United States, two such situations have received widespread attention. One case involves pharmacists who refuse to fill prescriptions for birth control pills, because they believe that the use of certain kinds of contraception violates their Christian religious beliefs. The other case involves Muslim taxicab drivers who refuse to transport passengers carrying alcohol for similar reasons. In response to such conflicts, religious tolerance is often embraced as a solution. In western society, the ideal of religious tolerance can be traced back at least to John Locke, and received considerable attention in the work of political philosopher John Rawls. In recent years, tolerance has been embraced as a public value through programs that teach tolerance in public schools. But the ideal of tolerance has also come under criticism from theorists such as Wendy Brown, professor of political science at the University of California at Berkeley, and author of Regulating Aversion: Tolerance in the Age of Identity and Empire (Princeton University Press). Brown argues that tolerance is “an impoverished and impoverishing framework through which domestic, civil and international conflicts and events (are) formulated... The experience of being tolerated is inevitably one of being condescended to, of being forborne. The object of tolerance is constructed as marginal, inferior, other, outside the community, in some relation of enmity with the community.” Moreover, as the legal scholar Stanley Fish has noted, the doctrine of tolerance “legitimizes, and even demands, the exercise of intolerance, when the objects of intolerance are persons who, because of their over-attachment to culture, are deemed incapable of being tolerant.” What implications do these critiques of tolerance have for how we should address real-life cases of conflict between religious beliefs and the rights of others? “Obviously” as Wendy Brown points out, “it is always better to be tolerated than not, if those are the choices.” But I believe that there are possibilities that go beyond tolerance, that are based on dialogue. The importance of dialogue has been stressed by thinkers including Mohammed Khatami, and philosopher Kwame Anthony Appiah of Princeton University, author of Cosmopolitanism: Ethics in a World of Strangers (W.W. Norton). I will argue that productive dialogue between different cultures, or even between different segments of a culturally diverse society, requires more than just reasoned argument. Rather, it requires a deeper conversation that develops an understanding of each other’s history and everyday life and strives for a level of mutual trust and respect. In my conclusion, I will discuss the ways in which this kind of dialogue between faiths can contribute to the cause of peace.