تدوين برنامه و اجراي آزمايشي نحوه مقابله با يك حادثه يا حمله شيميايي فرضي در بيمارستان لقمان حكيم: پدافند غير عامل

Development and Pilot Implementation of a Response to a Hypothetical Chemical Attack in Loghman-Hakim Hospital: A Civil Defense Project

زمينه و هدف: تجارب و شواهد ثبت شده در جنگ هاي گذشته تاريخ بشري و قرن حاضر، نمونه هاي انكارناپذيري است كه اهميت پديده دفاع غيرعامل را آشكار و ثابت مي كند. در ايران نيز حملات متعدد با انواع گازهاي شيميايي در طول هشت سال دفاع مقدس تجربه شده است. علاوه بر اين وقوع حوادث ناخواسته در زمان زلزله، طوفان، تصادفات وسايل نقليه در زمان حمل و نقل مواد وگازهاي شيميايي هرچند نادر ولي اجتناب ناپذير است. بطور مثال نشست و انتشار وسيع گاز كلر بارها اتفاق افتاده است. چون اين وقايع نادر هستند طبيعي است كه كاركنان به علت عدم مشاهده و تكرار، آمادگي لازم را براي ايفاي نقش موثر بخصوص در ساعات اوليه طلايي ندارند. بنابراين آمادگي مراكز درماني از نظر تجهيزات و كاركنان بحران در بيمارستان ها بعد از وقوع حملات و حوادث يك ضرورت اساسي است. سازمان پدافند غيرعامل كشور بر حسب وظايف ذاتي خود برنامه آموزش و اقدام براي آمادگي كاركنان بيمارستان ها را بعهده دارد. اين پروژه با حمايت آن سازمان انجام گرفت. هدف اين پروژه تدوين و اجراي آزمايشي (مانور) نحوه مقابله با يك حادثه يا حمله شيميايي فرضي در بيمارستان لقمان حكيم در سال مي باشد. روش و مواد: ابتدا با استفاده از متون و دستورالعمل هاي موجود و نظرات اساتيد پدافند شيميايي برنامه نحوه مقابله با يك حادثه يا حمله شيميايي فرضي و سناريو تدوين شد. سپس كارگاه هاي آموزشي به منظور آگاهي و آمادگي اعضاي تيم بحران، كاركنان عمل كننده و بيمارنماها برگزار شد. هماهنگي هاي لازم با دست اندركاران خارج از بيمارستان و عوامل داخل بيمارستان به عمل آمد. در نهايت مانور عملياتي مطابق سناريوي طراحي شده در يك روز غير تعطيل در ساعت 30/9 آغاز و ساعت 16 به پايان رسيد. همه مراحل مانور با استفاده از 12 دوربين ثابت و سيار فيلم برداري گرديد. براي ارزيابي ميزان انجام هر يك از اقدامات چك ليست مربوطه تهيه و توسط فرمانده عمليات تكميل مي شود. يافته ها: اين مانور با مشاركت 65 نفر از پزشكان، كاركنان و دانشجويان در محل بيمارستان لقمان حكيم وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شهيد برگزار شد. يافته ها بر حسب موضوع به سه سطح زير طبقه بندي مي شود: سطح اول: سطح ستادي و مديريتي، بصورت كلي متوسط موفقيت اين مرحله 70% برآورد مي شود. سطح دوم: سطح عملياتي، متوسط امتياز كسب شده 70% برآورد مي شود. سطح سوم: اختتام عمليات و شروع بازتواني، متوسط امتياز كسب شده در اين سطح 40% بود. نتيجه گيري: مانور با حدود 65% برنامه پيش بيني شده اجرا شد. آمادگي پزشكان و كاركنان درگير در مانور در حد متوسط ارزيابي مي شود. كمبود تجهيزات بويژه در مورد آلودگي زدايي و لباس هاي حفاظتي كاركنان مشهود بود. در مجموع مي توان گفت كه آمادگي براي مقابله با يك حادثه يا حمله شيميايي فرضي در بيمارستان لقمان حكيم كافي نمي باشد.

Evidence from past wars of human history and the present century presents undeniable examples revealing the importance of civil defense. In Iran, there have been numerous attacks with a varietyof chemical gases during the eight years of the battle with Iraq. In addition, unintended accidents during earthquakes, hurricanes, and car accidents while transporting chemicals and chemical gases, although rare, are inevitable. For example, large-scale chlorine gas emissions have occurred. Because these events are rare, ED personnel are often not prepared enough to play an effective role in such situation, especially in the early golden hours after their happening. Due to lack of observation and repetition, preparedness of medical centers in terms of equipment and trained staff after the occurrence of attacks and accidents is a basic necessity. According to its inherent duties, Iranian civil defense organization is responsible for training and taking action to prepare hospital staff. This project, supported by this organization, aims to report how to confront with an accident or chemical attack in Loghman Hakim Hospital, a tertiary referral center for poisonings in Tehran, Iran, in 2019. Materials and Methods This project was performed as a maneuver with participation of 65 physicians, hospital personnel, and students at Loghman Hakim Hospital affiliated to Shahid Beheshti University of Medical Sciences. Initially, training workshops were held to raise theawareness and preparedness of the members of the crisis team and all active staff using existing texts and instructions. Then, a designed imaginary scenario was presented and acted as a maneuver on a non-holiday day between 9.30 AM and 4 PM. Results Sixty-five physicians, hospital staff, and students attended the maneuver. The findings are reported in three levels of A: directorship and management level reaching almost 70% of its goals; B: operational level reaching about 70% of its goals, andC: termination of the maneuver and initiation of rehabilitation reaching almost 40% of its goals. Conclusion The maneuver was performed with almost 65% of the aims reached. Physicians and staff readiness was assessed to be moderate. Lack of equipment was undeniably obvious, especially in decontamination tools and protective clothing for employees. In general, our referral center of poisoning is not prepared enough to deal with any chemical accident or attack if it happens. More attention is needed to chemical accident/attack preparedness at least in all referral centers for clinical poisoning throughout the country.