مقايسه اثربخشي گروه درماني وجودي با گروه درماني شناختي-رفتاري بر افسردگي بيماران تحت درمان نگهدارنده با متادون

Comparison of the Effectiveness of Existential Group Therapy with Cognitive BehavioralGroup Therapy on Depression among Patients on Methadone Maintainance Therapy in Qazvin Province

اعتياد به مواد مخدر، بيماري مزمني است كه در اغلب موارد با يك بيماري روان پزشكي ديگر مانند افسردگي مي تواند همراه باشد. اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي گروه درماني وجودي و گروه درماني شناختي-رفتاري بر افسردگي افراد معتاد تحت درمان نگهدارنده با متادون انجام شد. روش و مواد روش پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و مرحله پيگيري با گروه گواه بود. جامعه آماري مردان معتاد تحت درمان نگهدارنده متادون مراجعه كننده كلينيك هاي ترك اعتياد و كاهش آسيب در قزوين در سال 1398 بودند كه از بين آنها تعداد 90 نفر به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه قرار گرفتند. پس از جايگزيني تصادفي در سه گروه، گروه آزمايش اول تحت گروه درماني وجودي و گروه آزمايش دوم تحت درمان شناختي-رفتاري هر كدام در 10 جلسه 120 دقيقه اي به صورت هفتگي شركت كردند اما گروه گواه، مداخله اي دريافت نكرد. هر سه گروه، قبل از مداخله، بعد از مداخله و پس از سه ماه، پرسشنامه افسردگي Beck را تكميل كردند. داده ها با استفاده از آزمون اندازه گيري مكرر و نرم افزار SPSS-22 تحليل شدند يافته ها در گروهي كه مداخله شناختي-رفتاري صورت گرفت ميانگين (انحراف معيار) افسردگي بيماران از (3/3) 5/44 در پيش آزمون به (1/3) 9/34 در پس آزمون و (5/3) 1/34 در مرحله پيگيري كاهش يافت (001/0>P). در گروهي كه مداخله درماني وجودي صورت گرفت ميانگين (انحراف معيار) افسردگي بيماران از (2/3) 7/47 در پيش آزمون به (5/5) 1/37 در پس آزمون و (4/5) 9/35 در مرحله پيگيري كاهش يافت (001/0>P). ميانگين (انحراف معيار) افسردگي بيماران در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري تفاوتي نداشت. نتايج حاكي از آن بود كه اندازه اثر درمان شناختي-رفتاري (53/0=Eta) بيش تر از اندازه اثر درمان وجودي (24/0=Eta) در كاهش افسردگي است كه اين مساله نشان دهنده تاثير بيشتر درمان شناختي-رفتاري در مقايسه با درمان وجودي در كاهش افسردگي بود. نتيجه گيري هر دو مداخله گروه درماني شناختي-رفتاري و گروه درماني وجودي باعث كاهش افسردگي بيماران تحت درمان نگهدارنده با متادون شدند، اما گروه درماني شناختي-رفتاري موثرتر از گروه درماني وجودي بود.

Background and Objective Drug addiction is a chronic illness that can often be associated with another psychiatric illness, such as depression. The objective of this study was to compare the efficacy of existential group therapy and cognitive behavioral group therapy on depression among patients on Methadone Maintainance Therapy (MMT) in Qazvin Province. Materials and Methods The research method was quasi-experimental with pre-test, post-test, and control group. Participants included 90 male patients on MMT rehabilitation facilities of Qazvin in 2019, whowere purposefully selected and randomly divided into three groups: an experimental group under 10 weekly 120-minute existential group therapy, an experimental group under 10 weekly 120-minute cognitive-behavioral therapy, and a control group. All three groups completed Beck's Depression Questionnaire before the intervention, after the intervention and after 3 months. Data were analyzed using repeated measure test in SPSS software version 22. Results In the group receiving cognitive-behavioral intervention, the mean (SD) score of depressionvaried from 44.5 (3.3) in the pre-test to 34.9 (3.1) in the post-test and 34.1 (3.5) in the follow-up, p<0.001. In the group receiving existential therapy intervention, the mean (SD) score of depression varied from 47.7 (3.2) in the pre-test, to 37.1 (5.5) in the post-test, and 35.9 (5.4) in the follow-up phase, p<0.001. In the control group, the mean (SD) score of depression did not vary significantly in pre-test, post-test and follow-up. The effect size of cognitive-behavioral therapy (Eta=0.53) was greater than the effect size of existential therapy (Eta=0.24) in reducing depression, which indicates a greater effictivenesss of cognitive-behavioral therapy compared to existential therapy in depression reduction. Conclusion It can be concluded that both cognitive-behavioral therapy and existential therapy are effective in reducing depression among patients under MMT, with cognitive-behavioral therapy being more effective in reducing depression than existential therapy.