پديد آورندگان :
برخورداري شريف‌آباد، معصومه دانشگاه آزاد اسلامي واحد يزد - دانشكده علوم پزشكي - گروه پرستاري , حكايتي، محمود دانشگاه آزاد اسلامي واحد يزد - دانشكده علوم پزشكي , نصيرياني، خديجه دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد - مركز تحقيقات مادر و كودك
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: ديسترس اخلاقي يكي از موضوعات شايع مطرح‌شده در پرستاري است كه مي‌تواند تأثيرات متفاوتي بر سلامت و عملكرد پرستاران و بيماران و سازمان‌هاي بهداشتي درماني داشته باشد. تاب‌آوري، به عنوان ظرفيت‌هاي اجتماعي و شخصي براي بازيابي، سازگاري و تداوم در برابر سختي‌ها تعريف شده كه مي‌تواند به پرستاران در كاهش ديسترس اخلاقي كمك كند. اين پژوهش با هدف تعيين ارتباط ديسترس اخلاقي و تاب‌آوري در پرستاران انجام شد.
مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع همبستگي ـ مقطعي بر روي 250 پرستار شاغل در بيمارستان‌هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي شهر يزد در سال 1398 كه به صورت نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند، انجام شد. ابزار گردآوري داده‌ها شامل سه پرسشنامه مشخصات دموگرافيك، ديسترس اخلاقي تعديل‌شده همريك و همكاران و تاب‌آوري كانر و ديويدسون بود. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي (تي مستقل، آناليز واريانس يك‌طرفه، آزمون تعقيبي توكي و پيرسون) در نرم‌افزار آماري SPSS 20 انجام شد.
يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه بين ميانگين نمره ديسترس اخلاقي و تاب‌آوري پرستاران ارتباط آماري معني‌داري وجود ندارد (P=0/67 ،r=0/027). از بين ابعاد تاب‌آوري بين «كنترل» و «پذيرش مثبت تغيير و روابط ايمن» با ديسترس اخلاقي ارتباط معكوس و معني‌داري وجود دارد (0/05>P). ميانگين نمره ديسترس اخلاقي 9/99±31/36 بود كه نشان‌دهنده سطح متوسط ديسترس اخلاقي است. ميانگين نمره تاب‌آوري پرستاران 11/11±64/87 بود. بالاترين نمره مربوط به بعد «تأثيرات معنوي» (20/22±68/05) و پايين‌ترين نمره مربوط به بعد «اعتماد به غرايز فردي، تحمل عاطفه منفي» (13/38±60/44) بود. ارتباط آماري معني‌داري بين ديسترس اخلاقي و جنس، وضعيت تأهل، وضعيت نوبت‌كاري، گروه‌هاي سني، وضعيت استخدامي و سابقه كاري وجود داشت (0/05>P). همچنين تاب‌آوري با متغيرهاي جنس، وضعيت تأهل، سطح تحصيلات و وضعيت استخدامي ارتباط آماري معني‌دار داشت (0/05>P).
ملاحظات اخلاقي: اين مطالعه توسط كميته اخلاق در تحقيقات پزشكي تأييد شده است. ملاحظات اخلاقي نظير تكميل فرم رضايت آگاهانه، مشاركت داوطلبانه، توضيح اهداف تحقيق و اطمينان در مورد محرمانه بودن اطلاعات رعايت گرديد.
نتيجه‌گيري: افراد با توانايي «كنترل» و «پذيرش مثبت تغيير و روابط ايمن» بالاتر، ديسترس اخلاقي كم‌تري را تجربه مي‌كنند، لذا مي‌توان با به كاربردن استراتژي‌هاي آموزشي ارتقادهنده اين ابعاد و حمايت مديران پرستاري، موجبات كاهش ديسترس اخلاقي و پيامدهايي نظير حفظ نيروي كار و ارتقاي كيفيت مراقبت از بيمار را فراهم نمود.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Moral distress is one of the most common issues in nursing
that can have different effects on health and performance of nurses and patients and
health organizations. Resilience is defined as the social and personal capacity for
recovery, adjustment, and persistence against adversity that can help nurses reduce
moral distress.The purpose of this study was to determine the relationship between
ethical distress and resilience in nurses working in hospitals affiliated to Shahid
Sadoughi University of Medical Sciences in Yazd in 2019.
Materials and Methods: This cross-sectional study was performed on 250 nurses
working in hospitals affiliated to Shahid Sadoughi University of Medical Sciences in
Yazd, Iran. Samples were selected by stratified random sampling. Data collection
tools included three questionnaires of demographic characteristics, modified ethical
distress scale, and Connor and Davidson resilience scale. Data analysis was
performed using descriptive and inferential statistics (independent t-test, one-way
ANOVA, Tukey, Pearson tests) in SPSS 20 software.
Findings: The results showed that there was no significant relationship between the
mean score of moral distress and resiliency of nurses (r=-0.027, p=0.67). Among the
resilience dimensions, there was a significant inverse relationship between "control"
and "positive acceptance of change, and secure relationships" with moral distress"
(P<0.05). The mean score of moral distress was 31.36±9.99, which shows a
moderate level of moral distress. The mean score of resiliency of nurses was 64.87
±11.11. The highest and lowest score of resiliency pertained to the dimension of
"spiritual influences" (68.05±20.22) and "trust in one’s instincts, tolerance of negative
affect" (60.44±13.38), respectively. There was a significant relationship between
moral distress with gender, marital status, shift status, age groups, employment
status and work experience (P<0.05). Also, resilience had a significant relationship
with gender, marital status, education level and employment status (P<0.05).
Ethical Considerations: This study is approved by the Ethics Committee on Medical
Research. Ethical considerations such as completing the informed consent form
voluntary participation, explaining research goals, and assurance of confidentiality
were observed.
Conclusion: Individuals with higher ability to "control" and "accept positive change
and secure personal relationships" experience less moral distress. Therefore, it is
possible to reduce moral distress and consequences such as maintaining the
workforce and improving the quality of patient care by applying educational
strategies promoting these dimensions and supporting nursing managers.
