پايايي و روايي مقياس سازگاري تحصيلي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز

Reliability and Validity of the Academic Adjustment Scale: Students of Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences

مقدمه: سازگاري تحصيلي كه شامل انطباق سازنده دانشجويان با چالش‌هاي تحصيلي است، موجب افزايش توانمندي تحصيلي و روان‌شناختي مي‌شود. با توجه به اهميت سازگاري تحصيلي در زندگي تحصيلي دانشجويان، اين پژوهش با هدف بررسي پايايي و روايي مقياس سازگاري تحصيلي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور در سال 1398 انجام شد. روش‌ها: در اين پژوهش توصيفي از نوع روان‌سنجي ابزار، تعداد 250 دانشجوي دانشگاه علوم پزشكي جندي‌شاپور اهواز در سال تحصيلي 1399-1398 به شيوه نمونه‌گيري داوطلبانه انتخاب شدند و به مقياس سازگاري تحصيلي اندرسون (Anderson) و همكاران و مقياس اشتياق تحصيلي فردريكز (Fredericks) و همكاران پاسخ دادند. پايايي با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ، روايي هم‌گرا با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و روايي سازه با استفاده از تحليل عاملي تأييدي محاسبه شد. نتايج: تحليل عاملي تأييدي نشان داد كه شاخص X2/df براي ساختار سه عاملي، 2/13 است و شاخص‌هاي برازندگي مدل ( RMSEA= 0.068, TLI=0.949, NFI=0.944, CFI=0.969, AGFI= 0.928, GFI=0.966 ) رضايت‌بخش بود. پايايي برحسب ضريب آلفاي كرونباخ براي سازگاري تحصيلي 0/80 گزارش شد (سبك زندگي دانشجويي= 0/70، موفقيت تحصيلي= 0/77، انگيزه تحصيلي= 0/76). همچنين بين سازگاري تحصيلي و اشتياق تحصيلي همبستگي مثبت و معنادار وجود دارد (0/01>P) و روايي هم‌گرا تأييد مي‌شود. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج تحقيق حاضر، مقياس سازگاري تحصيلي ابزاري مناسب با خصوصيات روان‌سنجي قابل‌ قبول براي سنجش سازگاري تحصيلي در دانشجويان ايراني است

Introduction: Academic adjustment which involves constructive adaptation of students to academic challenges, can improve academic and psychological empowerment. Given the importance of academic adjustment in students' academic life; this study endeavors to examine the reliability and validity of the academic adjustment scale in Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences in the academic year 2019. Methods: in this descriptive psychometric study, 250 students from Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences were selected using Voluntary sampling method. The selected students were solicited through the Anderson et al. Academic Adjustment Scale and Fredericks et al. Academic Engagement Scale. While the reliability of the scales was computed through Cronbach's alpha, their convergent validity and construct validity were computed through Pearson correlation coefficient, and confirmatory factor analysis, respectively. Results: Confirmatory factor analysis demonstrated that the ratio χ2/df is 2.13 for three factor structure and fit indexes of model (RMSEA= 0.068, TLI=0.949, NFI=0.944, CFI=0.969, AGFI= 0.928, GFI=0.966). Internal consistency of MFQ-9 were satisfactory. Reliability according to Cronbach's alpha coefficient for Academic Adjustment Scale was reported 0.80 (Academic lifestyle= 0.70, Academic Achievement= 0.77, Academic motivation= 0.76). There was also a positive and significant correlation between academic adjustment and academic engagement (P>0.01) and concurrent validity is confirmed. Conclusion: According to the results, the Academic Adjustment Scale is a reliable instrument with valid psychometric properties to measure academic adjustment in Iranian higher education contexts.