ارتباط بين سلامت معنوي و پيشرفت تحصيلي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي بوشهر

Relationship between Spiritual Health and Academic Achievement among Students of Bushehr University of Medical Sciences

مقدمه: سلامت معنوي يكي از ابعاد چهارگانه سلامت و تدبيري جهت رؤيارويي با استرس در طول دوره تحصيل بخصوص در دانشجويان است. با توجه به تأثير عوامل فرهنگي و اقليمي روي هردو مؤلفه سلامت معنوي و پيشرفت تحصيلي، مطالعه حاضر با هدف بررسي رابطه بين سلامت معنوي و پيشرفت تحصيلي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي بوشهر در سال 1397 انجام گرديد. روش‌ها: دراين پژوهش توصيفي- تحليلي از نوع مقطعي جامعه آماري، دانشجويان علوم پزشكي بوشهر بودند كه تعدادشان 2100 نفر بود و نمونه تعداد 330 دانشجو بود كه به صورت تصادفي ساده از رشته‌هاي پزشكي و دندان‌پزشكي، پيراپزشكي، پرستاري و بهداشت انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري اطلاعات از فرم اطلاعات جمعيت شناختي، پرسشنامه خودتنظيمي در يادگيري وينستين (Weinstein) و پرسشنامه سلامت معنوي (SWBS) استفاده شد.، آزمون‌هاي‌ كروسكال واليس و من‌ويتني براي تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده شد. نتايج: ميانگين نمره سلامت معنوي 17/43± 81/27 ( از مجموع نمره 120 ) به دست آمد كه 82/4% افراد نمره متوسط (بين 99-41)، داشتند. بين سلامت معنوي و سن (0/0001=p)، سنوات تحصيلي (0/005=p) ، جنسيت (0/0001=p)، محل سكونت ( 0/008=p) و تحصيلات پدر (0/012=p) رابطه معنادار وجود داشت. ميانگين نمره خودتنظيمي در يادگيري 13/61± 94/91 (از مجموع 160نمره) به دست آمد. همچنين بين سلامت معنوي و خود تنظيمي در يادگيري همبستگي مثبت و معنادار (0/22 =r و p=0/001) وجود داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به نقش سلامت معنوي در مثبت‌نگري و ايجاد آرامش و كمك به بهبود عملكرد فردي به نظر مي‌رسد لازم است سلامت معنوي در برنامه‌ريزي‌هاي آموزشي و فرهنگي به خصوص در حيطه عملي وارد شود.

Introduction: Spiritual health is one of the four dimensions of health and it is a way to deal with stress during education. Considering the effect of cultural and geographical factors on both the spiritual health and educational achievement study was done to investigate the relationship between spiritual health and academic achievement of students of Bushehr University of Medical Sciences in the academic year 2018. Methods: This study is a descriptive-analytical and cross Population was 2100 students of Bushehr University of Medical Sciences and the sample size was 330 and they were selected from the fields of medicine, dentistry, paramedical, nursing and health by simple random method. For collection of data, a form of information including demographic variables was used. A self-regulatory in learning and spiritual well-being scale (SWBS) questionnaire was employed. Kruskal-Wallis and MannWhitney tests were used to analyze the data. Results: The mean spirituality well-being score was 81.27 ± 17.43, of 120 which 82.4% of the subjects had a moderate score (41-99). Spiritual health and age (P=./0001), academic years (P=./005) gender (P=./0001), place of residence (P=./008) and father's education(P=./012) were among the significant relationships. The mean self-regulation score for learning was 94.91 ± 13.61. There was also a positive and significant correlation between spiritual health and self-regulation in learning (r=./22 , p=./001) Conclusion: Considering the role of spiritual health in positivism, creating relaxation and helping to improve individual performance, it seems that spiritual health needs to be introduced in educational and cultural planning, especially in the field of practice.