خروج امريكا از برجام و مقابله با راهبرد بازدارندگي جمهوري اسلامي ايران

Withdrawal of the United States from JCPOA and Confronting the Deterrent Strategy of the Islamic Republic of Iran

مقاله حاضر در پي پاسخ به اين پرسش است كه چه زمينهها و علتهايي را ميتوان براي خروج امريكا از توافق هستهاي ارائه كرد. بدون بررسي زمينهها و عوامل مؤثري كه در اتخاذ تصميمات سياست خارجي امريكا مؤثر است، نميتوان اقدام امريكا درزمينه خروج از برجام و آغاز جنگ اقتصادي بر ضد ايران را ريشهيابي كرد. در اين مقاله، از «نظريه پيوستگي جيمز روزنا» سود جستهايم. روزنا كه در مدلهاي نظري تجزيهوتحليل رفتارهاي سياست خارجي، نماينده تلفيق دو سطح تحليل خرد و كلان بهشمار ميرود، بر اين باور است كه در بررسي و تحليل سياست خارجي هر كشوري بايد به پنج دسته متغيرهاي اصلي فرد، نقش، حكومت، جامعه و درنهايت نظام بينالملل توجه شود. يافته اين پژوهش در زمينه خروج امريكا از برجام و مقابله با راهبرد بازدارندگي نامتقارن ايران نشان ميدهد كه اگرچه دال مركزي اين پديده متغير فردي و شخصيتي ترامپ است، اما ساير متغيرها، بهرغم تأثيرگذاري مستقيم بر سياست خارجي امريكا در قبال ايران، بيشتر در نقش عوامل واسط، تحريكساز و تأثيرگذار فرصتجويانه در بستر شرايط شخصيتي ترامپ ظاهر شدهاند.

This study seeks to answer this question: what grounds and reasons can be given for the withdrawal of the United States from the nuclear deal. Without examining the contexts and factors that influence the decisions of US foreign policy, it is impossible to trace the US withdrawal from JCPOA and start of an economic war against Iran. This article takes advantage of “James Rosina’s theory of continuity.” Rosina, who is a representative of the combination of two levels of micro and macro analysis in theoretical models of analyzing foreign policy behaviors, believes that in examining and analyzing foreign policy of each country, we must pay attention to five categories of main variables: individual, role, government, society and finally international system. The findings of this study on the withdrawal of the United States from JCPOA and the confrontation with Iran’s asymmetric deterrence strategy show that although the central sign of this phenomenon is Trump’s individual and personality variable, other variables, despite direct impact on US foreign policy towards Iran, have largely emerged as intermediate, stimulating and influential opportunistic factors in the context of Trump’s personality conditions.