ماهيت قدرت نرم مطلوب از منظر قرآن

The Nature of the Desirable Soft Power from the Perspective of the Noble Qur’ān

قدرت نرم اصطلاحي نوپديد در ادبيات سياسي دنياست. در علوم سياسي تعريف ‌هاي گوناگوني، كه عمدتاً از دانشمندان غربي بوده، از آن صورت گرفته است. در فضاي علمي داخل كشور ج.ا.ا نيز اين تعريف‌ ها بر فضاي علمي سايه افكنده است. آنچه در اين بين ضروري مينمايد بازتعريف ماهيت اين قدرت از ديدگاه قرآن‌كريم است به‌ عنوان متني كه بيانگر كلام خداوند مي باشد. اين مقاله با رويكرد كيفي تحليلي – توصيفي متني و با روش تفسير اجتهادي قرآن به قرآن به اين پرسش كه ديدگاه قرآن دربارۀ ماهيت قدرت نرم مطلوب از نظر اسلام چيست؛ پرداخته است. در نتيجۀ اين پژوهش به دست آمد كه برخلاف تعريف ‌هاي غربي، ماهيت قدرت نرم از ديدگاه قرآن نه تنها شامل تأثيرگذاري از طريق جاذبه بر جامعه هدف است، بلكه شامل قدرت بازدارندگي هم شده و زمينه هاي تطميع نرم و تهديد نرم را نيز دربر مي گيرد. ازطرف ‌ديگر، قدرت نرم رابطه اي دوسويه ميان مردم و جوامع با همديگر نيست، بلكه رابطه اي سه سويه است كه در جانب اصلي آن خداوند به‌ عنوان تنها قدرت مطلق عالم قرار دارد. همچنين منابع أخذ شده در ماهيت قدرت نرم الهي در قرآن منحصراً در حيطه اوامر الهي بوده و تخطي از آن خروج قدرت نرم را از جنبۀ الهي بودن به شيطاني بودن، باعث ميگردد و اين نكته همان فارق اساسي در مطلوبيت قدرت نرم محسوب ميشود. نكتۀ آخر اينكه مؤلفه هاي قدرت نرم كه در ماهيت آن أخذ مي شوند اعم از مادي و معنوي است، برخلاف تعريف غربي كه توجه خاص به عوامل مادي دارد.

Soft power is an emerging term in the world’s political literature. In political science, various definitions have been given to it, mainly by the Western scholars. In the scientific atmosphere of the Islamic Republic of Iran, these definitions have also overshadowed the scientific atmosphere. What is necessary in the meantime is to redefine the nature of this power from the perspective of the noble Qur’ān as a text that expresses the word of God. With a qualitative analytical-descriptive textual approach and with the ijtihadi method of interpretation of the noble Qur’ān, this article has answered the question regarding the view of the noble Qur’ān on the nature of the desired soft power from the Islamic point of view. In conclusion, this research found that, contrary to the Western definitions, the nature of soft power, from the noble Qur’ān’s point of view, not only includes influencing the target community through attraction, but also includes the deterrent power, as well as areas of soft bait and soft threat. Soft power, on the other hand, is not a two-way relationship between people and societies, but a three-way relationship in which God on its main side, is the sole absolute power of the universe. Also, the sources taken from the nature of the divine soft power in the noble Qur’ān are exclusively in the realm of divine commands, and violating it causes the departure of the soft power from the aspect of being divine to being evil, and this is the fundamental difference in the desirability of the soft power. The last point is that the components of the soft power that are taken in its nature are both material and spiritual, contrary to the Western definition which pays special attention to the material factors.