اونوره دوبالزاك در ايران

قرن نوزدهم فرانسه، به نوعي دوران شكوفايي ادبي است و اين شكوفايي ادبي را وام‌دار مكتب‌ها و جريانات ادبي و البته پيشگامان آن‌هاست. پيدايش مكتب‌هاي ادبي متعدد، زمينة ظهور نويسندگان بزرگي را در عرصه‌هاي مختلف رمان‌نويسي، شعر، تئاتر و...، فراهم آورد كه شهرت و تأثير آن‌ها نه‌تنها در فرانسه كه در سرتاسر جهان غيرقابل انكار است. شمار زيادي از شاهكارهاي ادبي و شاعران و نويسندگان بزرگ اين قرن به لطف ترجمه و مترجمان براي جهانيان و البته ايرانيان شناخته شده‌اند. مكتب رئاليسم در فرانسه با نام چند تن از نويسندگان پيوند خورده است. اونوره دو بالزاك، يكي از معروف‌ترين نويسندگان و پيشگامان اين مكتب به‌شمار مي‌رود كه واقعيت‌هاي اجتماعي عصر خود را در آثارش به تصوير كشيده است. جايگاه ويژة اونوره دو بالزاك در ادبيات فرانسه و البته در مكتب رئاليسم، ما را بر آن داشت تا در پي مطالعه و بررسي جايگاه اين نويسنده در ايران باشيم. در اين نحقيق خواهيم كوشيد تا با بهره‌گيري از نظرية پذيرش به بررسي دلايلِ جايگاه عالي اين نويسنده در جامعه ايراني بپردازيم. نظرية پذيرش، نظريه‌اي منشعب از ادبيات تطبيقي و خواننده‌محور است كه مقبوليت يا عدم مقبوليت نويسنده يا اثري خارجي را در جامعه بررسي مي‌كند و در صدد كشف دلايل پذيرش آن‌ها بر مي‌آيد. بنابراين در تحقيق پيش رو، تلاش خواهد شد تا پس از ارائة آمار دقيق، به بسترهاي پنهان ولي مؤثر در مقبوليت بالزاك كه عمدتاً بسترهاي اجتماعي‌فرهنگي هستند، نيز اشاره شود.