مقايسه اثربخشي آموزش راهبردهاي خودتنظيمي انگيزش و مهارت هاي ارتباطي بر خودكارآمدي تحصيلي دانش آموزان استعدادهاي درخشان تبريز

خودكارآمدي تحصيلي دلالت بر باور يك فرد به توانايي­هايش در دستيابي به اهداف و فعاليت­هاي آموزشي دارد كه شكل ­گيري آن متأثر از عوامل مختلفي است. هدف از انجام پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي آموزش راهبردهاي خودتنظيمي انگيزش و مهارت­ هاي ارتباطي بر خودكارآمدي تحصيلي دانش­ آموزان دختر استعدادهاي درخشان شهر تبريز بود. مواد و روش ­ها روش پژوهش حاضر از نوع نيمه ­آزمايشي با طرح پيش­آزمون، پس­آزمون با گروه كنترل بود. آزمودني­ هاي پژوهش شامل 90 نفر از دانش­ آموزان پايه سوم دبيرستان­ هاي دخترانه استعدادهاي درخشان ناحيه 4 و 1 تبريز در سال تحصيلي 95-96 بودند كه به روش تصادفي خوشه ­اي انتخاب شدند و به طور تصادفي در هر يك از گروه هاي دوگانه آزمايشي و كنترل قرار گرفتند. گروه اول يك دوره آموزش راهبردهاي خودتنظيمي انگيزش را در 10 جلسه دريافت و گروه دوم 10 جلسه آموزش مهارت­هاي ارتباطي را طي كرد و گروه سوم (كنترل) نيز هم­زمان به برنامه ­هاي عادي كلاسي خود ادامه داد. ابزار استفاده ­شده شامل پرسشنامه خودكارآمدي تحصيلي برتولد بود. يافته­ ها يافته­ ها با استفاده از روش تحليل كواريانس تك ­متغيره نشان داد كه راهبردهاي خودتنظيمي انگيزش و مهارت ­هاي ارتباطي بر خودكارآمدي تحصيلي اثر متفاوت داشته و روش راهبردهاي خودتنظيمي انگيزش در افزايش خودكارآمدي تحصيلي اثربخش­تر است (0/05>p). نتيجه­ گيري به نظر مي­رسد برنامه­ ريزي براي مداخلات مؤثر در زمينه ارتقاي خودكارآمدي تحصيلي دانش­آموزان دختر براي پيشرفت تحصيلي بهتر, از ضرورت بالايي برخوردار باشد.

Background and Aims: Educational self-efficacy implies one's belief in his abilities in achieving educational goals and activities, and is influenced by several factors. The purpose of the present study was to compare the effectiveness of teaching self-regulation strategies of motivation and communication skills on academic self-efficacy of female Tabriz talented students. Materials and Methods: In the current quasi-experimental study with pre-test, post-test, and control groups, a total of 90 female high school third grade students in regions 1 and 4 of Tabriz in 2016-2017 were selected using cluster random sampling and were randomly assigned to experimental and control groups. The first group received a training course on motivational self-regulation strategies in 10 sessions, the second group received 10 sessions of communication skills training, and the third group (control) continued its regular classroom programs. A self-efficacy questionnaire was used for data collection. Results: Data analysis, using single-variable covariance, showed that self-regulation of motivation and communication skills had different effects on academic self-efficacy, and self-regulating strategies of motivation were more effective on academic self-efficacy. Conclusion: According to the results, it seems that planning effective interventions to promote academic self-efficacy is imperative for female students