تحليل هويت اجتماعي‌ مانلي ‌نيما براساس تحليل انتقادي‌ گفتمان

پژوهش حاضر شعر روايي ‌مانلي را به مدد ‌تحليل انتقادي‌ گفتمان با رويكرد نورمن فركلاف بررسي ميكند و ايدئولوژي نيما و جامعه را در قبال هويت اجتماعي طبقات روشنفكر و محروم جامعه روشن ميسازد. از اين رو مسئله‌ هويت اجتماعي كنشگران روايت در گفتگوها، صحنه‌سازي‌ اين شعر روايي ‌مورد توجه قرار خواهد گرفت. پري ‌و مانلي‌ دو شخصيت خيالي ‌بازنمايي از ايدئولوژي و زيست‌جهان جامعه ايراني در سالهاي 1324-1336 هستند. نيما در تقابل با گفتمان حاكم و ساير گفتمان‌ها، مانلي را به‌ مدت 12 سال مي‌آفريند. مانلي نماد گريز از واقعيت و اجتماع به سوي ناكجاآباد (كشور دريا) در روند تحولات اجتماعي است. يأس و گريز مانلي‌ از اجتماع فاسد خود در پايان روايت، به اوضاع جامعه بعد از كودتاي 28 مرداد 1332 شمسي مي‌ماند. اين اثر نيما سير سرنوشت جبر طبقاتي را به سوي آرمانشهر توصيف ميكند. گردآوري داده‌ها به شيوه اسنادي و هدفمند بوده‌است و متن به شيوه توصيفي-تحليلي بررسي مي‌شود.