مطالعه‌اي در باب جانكي‌ها

سرزمين جانكي از بعد نظامي و سوق‌الجيشي و برخورداري از سرزميني حاصلخيز و جاري بودن رودهاي دائمي نسبتاً پر آب همواره از اهميت قابل ملاحظه‌اي بهره مند بوده است. منطقه پارسوماش نيز، كه محل سكونت قوم پارس بوده، در قسمت غربي سرزمين جانكي قرار داشته است. در دوره‌هاي بعداز اسلام، منابع تاريخي مربوط به عصر حاكميت اتابكان لر بزرگ (در طي قرون 6و 7 ه.ق)، خصوصا جنبش‌هاي سياسي و اجتماعي دوره صفوي (از قرن 10 هجري به بعد) و نيز در دوره قاجار، به سرزمين جانكي اشاره نموده‌اند. عناصر نژادي قوم جانكي امروزه، نه تنها در شهرستان‌هاي ايذه، باغملك، رامهرمز، هفتگل و... ساكن هستند، بلكه دسته‌ها و تيره‌هايي از اين قوم در استان چهارمحال بختياري و شهرهاي تابعه آن استان مانند لردگان، فلارد، خانميرزا، مالخليفه ساكن شده و از حدود دو قرن پيش‌بين ايشان و خويشاوندان گرمسيريشان فاصله افتاده و نام جانكي سردسيري براي خويش انتخاب نموده‌اند و از دوره قاجاريه به بعد هم يك جانشيني اختيار نموده و عمده‌ترين منبع معشيت آنان از راه كشاورزي و پرورش دام تامين مي‌گرديد. در اواخر دوره قاجار و پهلوي اول، با كشف نفت و ايجاد تاسيسات نفتي در بخش‌هايي از سرزمين جانكي، از جمله هفتگل سيماي منطقه متحول شده و موجب اشتغال عده‌اي در اين بخش گرديده است.