چكيده فارسي :
مقدمه و اهداف
نوسان اندام فوقاني در حين راه رفتن به عنوان عاملي تعاملي بين دست ها، پاها و تنه به اثبات رسيده است و داراي تاثيرات مهمي بر الگوي طبيعي راه رفتن اندام تحتاني ميباشد. هدف از تحقيق حاضر، بررسي تاثير تغييرات الگوي حركتي اندام فوقاني بر متغيرهاي بيومكانيكي راه رفتن بوده است.
مواد و روش ها
مطالعه حاضر به وسيله بررسي پايگاه هاي Scopus، PubMed، Google Scholar، Ovid، Science Direct، ProQuest، Mesh، DOAJ، Medline، Clinical Key در بازه زماني 1990 تا 2019، با استفاده از واژگان مرتبط با موضوع انجامشده و مقالات با توجه به معيارهاي ورود و خروج انتخاب گرديدند.
يافته ها
يافته هاي تحقيق حاضر حاكي از اين بود كه تغيير الگوهاي اندام فوقاني تاثيرات متفاوتي بر متغيرهاي كينماتيكي، فضايي زماني و كينتيكي راه رفتن دارد.
نتيجه گيري
متغيرهاي مربوط به فركانس و طول گام و سرعت در ارتباط با حيطه هاي كينماتيكي و فضايي زماني و نيز متغير گشتاور در حوزه كينتيك بيشترين تغييرات را در هنگام تغيير اين الگوها نشان ميدهد.
چكيده لاتين :
Background and Aims: Arm Swing during gait is proven as an interaction tool between arms, legs, and trunk, and has important implications for the normal gait pattern in the lower extremity. The aim of the present study was to investigate the effect of changes in upper limb movement pattern on gait biomechanical variables.
Materials and Methods: The scientific database, including Scopus, PubMed, Google Scholar, Ovid, Science Direct, ProQuest, Mesh, DOAJ, Medline, and Clinical Key, were searched for the studies with relevant keywords published from 1990 to 2019. The researches were selected based on the inclusion and exclusion criteria.
Results: Findings of the present study indicated that changes in upper extremity patterns have different effects on kinematics, Spatio temporal, and kinetic variables of gait.
Conclusion: The variables related to velocity, frequency, and step length in relation to kinematic and Spatio temporal domains as well as torque variable in kinetic domain changed the most when these patterns changed.
