پديد آورندگان :
عيس زاده فر، خاطره دانشگاه علوم پزشكي اردبيل - گروه پزشكي اجتماعي، اردبيل، ايران , قاضي، احمد دانشگاه علوم پزشكي اردبيل - بيمارستان علوي - گروه بيهوشي اردبيل، ايران , انتظاري اصل، مسعود دانشگاه علوم پزشكي اردبيل - بيمارستان علوي - گروه بيهوشي اردبيل، ايران , وكيلي، آيدا دانشگاه علوم پزشكي اردبيل - بيمارستان علوي - گروه بيهوشي اردبيل، ايران
كليدواژه :
بي حسي منطقه اي , سزارين , بوپرونورفين , فنتانيل
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: يكي از چالش هاي عمده در خصوص جراحي هاي زنان من جمله سزارين، كنترل درد بعد از عمل محسوب مي شود. درد بعد از عمل به عنوان يكي از شايعترين مشكلات در فاز پس از عمل جراحي، مي تواند موجب كاهش قابل ملاحظه اي در كيفيت اعمال جراحي همچنين همراه با ساير مشكلات مانند تهوع و استفراغ، هيپوتانسيون و لرز باشد. از اين رو مطالعه حاضر با هدف بررسي اثر بخشي بوپرنورفين زير زباني در كنترل درد بعد از عمل سزارين انجام و به بررسي اثرات آن در ميان بيماران مي پردازيم. سال بوده و همگي كانديد انجام سزارين را 18-45 روش ها: مطالعه حاضر به روش كارآزمايي باليني تصادفي و دو سويه كور مي باشد. بيماران در رنج سني بيمار با استفاده از روش نمونه گيري 80 داشتند. پس از اخذ رضايت از بيماران جهت ورود به مطالعه، 1396در بيمارستان علوي شهرستان اردبيل در سال بيمار 40 بيمار دريافت كننده پمپ فنتانيل و قرص پلاسبو، گروه دوم 40 نفره تقسيم بندي شدند. گروه اول، گروه كنترل 40آسان انتخاب و به دو گروه دريافت كننده پمپ نرمال سالين (پلاسبو) و قرص بوپرونورفين زير زباني بودند. در گروه كنترل از پمپ جهت تزريق فنتانيل استفاده گرديد وانفوزيون ساعت بعد از دوز اول تكرار 12 و 6 ساعت ادامه يافت در گروه دوم (گروه بوپرنورفين ) قرص زير زباني بوپرنورفين + پمپ پلاسبو تجويز و آن را 24آن تا ساعت ادامه يافت. سپس نمره درد، ميزان تهوع استفراغ، آرام بخشي (از طريق مقياس آرام بخشي رامسي) و ميزان نياز به مسكن 24كرديم. و اين دارو تا و زمان بي دردي پس از عمل (زمان نياز به اولين مسكن) مورد ارزيابي قرار گرفت. در نهايت تمامي اطلاعات بيماران وارد 24 و 12 ،6 ،2 در ساعت هاي شده و به تحليل داده ها پرداختيم. SPSS v20 چك ليست هاي از قبل طراحي شده و تمامي اطلاعات وارد برنامه آناليز آماري پس از جراحي، در ديگر ساعات مطالعه ميزان نمره درد 24 در بيماران نتايج نشان داد كه به جز در ساعت VRS نتايج و يافته ها: در بررسي نمره درد بر اساس 2 در دو گروه اختلاف معني داري را نشان نداد. ميزان مصرف مسكن نيز در گروه كنترل بيش از گروه بوپرونورفين بود. در ساعت اوليه پس از جراحي (ساعات ) نيز ميزان بروز تهوع و استفراغ در گروه بوپرونورفين به صورت معني داري كمتر از گروه كنترل بود ولي در ديگر ساعت چنين اختلافي مشاهده نشد. نمره 6و آرام بخشي نيز ارزيابي شد ولي در دو گروه هيچ اختلاف معني داري مشاهده نشد. همچنين ميزان بروز عارضه جانبي در دو گروه اختلاف معني داري نداشت. نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه بوپرونورفين داروي كارآمدي در كاهش ميزان درد پس از جراحي در بيماران پس از جراحي مي باشد و با توجه به عوارض بسيار كم آن نيز مي توان به صورت روتين در بيماران مورد استفاده قرار گيرد.
چكيده لاتين :
Aims and background: One of the major challenges in women’s surgery, including cesarean section, is postoperative pain control. Postoperative pain as one of the most common problems in the postoperative phase and can lead to a significant reduction in the quality of surgical operations, along with other problems such as nausea and vomiting, hypotension and shivering. Therefore, the present study we aimed to study the efficacy of sublingual Buprenorphine in postoperative pain control following cesarean surgery and its effects among patients. Materials and Methods: The present study is a randomized, double-blind clinical trial. Patients aged 18_45years old and all candidates underwent cesarean section at Alavi Hospital in Ardabil in 2017. After obtaining consent from patients for inclusion in the study, 80 patients were selected using simple sampling method and divided into two groups of 40. In the first group,) control group) 40 patients received fentanyl and placebo tablets, and the pump was used to inject intravenous fentanyl and the drug lasted for up to 24 hours. the second group )40 patients) received normal saline pump and buprenorphine pills. In the second group (sublingual buprenorphine + placebo pump), it was repeated 6 and 12 hours after the first dose. Then, VRS pain scores, vomiting nausea, sedation )from Ramsay sedation scale), and the amount of analgesic demand for pain control at 2, 6, 12, and 24 hours, and postoperative analgesia (time to first need analgesia) were recorded. Finally, all patient information entered into a pre-designed checklist and all the data entered into the SPSS v20 statistical analysis program and we analyzed the data. Findings: In this study, 80 patients were evaluated in two groups The results of VRS pain score in patients showed that, except within 24 hours after surgery, in other hours of study, the pain score in the two groups did not show any significant difference. In the control group, the demand for analgesics was higher than the buprenorphine group. In the early hours after surgery (hours 2 and 6), the incidence of nausea and vomiting was significantly lower in the buprenorphine group than in the control group, but the rest of it, no difference was observed. The sedation score was also evaluated, but no significant difference was observed in the two groups. Also, the incidence of other side effects in the two groups did not differ significantly. Conclusion: The results of this study showed that buprenorphine is an effective drug in reducing postoperative pain in postoperative patients and, due to its very low side effects, can be routinely used in patients.
