تحليل انتقادي ديدگاه مفسران و انديشمندان علوم قرآني درباره انتساب تحريف معنوي به قرآن كريم

بدون ترديد در طول تاريخ برخي كوشيده‌اند تا معناي آيات قرآن را بر اساس ديدگاه‌هاي خود تفسير نمايند. اين اقدام ناپسند، در روايات، «تفسير به رأي» نام گرفته و به افراد تحريف‌گر نسبت داده شده است، نه به قرآن؛ ولي به تدريج در ميان قرآن‌پژوهان شيعه و اهل سنت، «تفسير به رأي» افراد، با «تحريف معنوي» قرآن همسان تلقي شده و تعبير تحريف معنوي، به قرآن كريم انتساب يافته و به دليل وقوع تفسير به رأي افراد، تحريف معنوي قرآن نيز حتمي انگاشته شده است. اين نوشتار با روش توصيفي ـ تحليلي به بررسي و نقد اين ديدگاه پرداخته و با ارائه دلايل عقلي و نقلي، اين‌هماني بودن تفسير به رأي افراد و تحريف معنوي قرآن را به چالش كشيده، بر تفاوت‌هاي روشن تفسير به رأي صاحبان آراي باطله با تحريف‌يافتگي معنوي قرآن تأكيد مي‌ورزد؛ چرا كه تفسير به رأي، به افراد نسبت مي‌يابد، ولي تحريف معنوي، به قرآن نسبت يافته است. بدين رو، وجود تفسير به رأي افراد، نه به دلالت مطابقي، همان تحريف معنوي قرآن است و نه به دلالت تضمني و التزامي، آن را در بر داشته و اثبات مي‌كند. نگارندگان انتساب تحريف‌گري معنايي به افراد را به جاي انتساب تحريف‌يافتگي معنوي به قرآن كريم پيش رو مي‌نهند.