تحليل و بررسي سوره مباركه «ق» با تكيه بر مفاهيم آشنايي‌زدايي و برجسته‌سازي

آشنايي‌زدايي، شيوه‌هاي بياني متفاوت از زبان معمول با هدف تشخّص، برجسته‌سازي و زيبايي‌آفريني در متن ادبي است. از آنجا كه قرآن كريم به عنوان معجزه الهي، سرشار از ظرافت‌هاي ادبي، زباني و معنايي است، پرداختن به زواياي ظاهر و پنهان آن، همواره يك ضرورت محسوب مي‌شود. نوشتار حاضر مي‌كوشد تا با بررسي سوره «ق» از منظر آشنايي‌زدايي و برجسته‌سازي، نمونه‌هايي از هنجارگريزي و قاعده‌افزايي در اين سوره را به شيوه توصيفي تحليلي ارائه دهد و از اين طريق، ضمن آن كه بخشي از زيبايي‌ها و اعجاز ادبي قرآن كريم را به تصوير مي‌كشد، تأثير شگرف چنين نگرشي در كلام وحي را در نزديك شدن به معناي مقصود و كسب التذاذ بيشتر از هم‌نشيني با اين آيات نوراني بيان كند. حاصل پژوهش، بيانگر آن است كه بهره‌گيري از تكنيك‌هاي قاعده‌كاهي، نظير حذف، تقديم و تأخير، التفات، استعاره، كنايه و ... در اين سوره در راستاي آشنايي‌زدايي و برجسته‌سازي مضامين سوره براي تأثيرگذاري بيشتر و عميق‌تر بر مخاطبين بوده است. به كارگيري اصول قاعده‌افزايي نيز با تكرار و توازن در سه سطح آوايي، واژگاني و نحوي آيات با فضاي كلّي سوره، اعم از هشدار و تهديد منكران معاد و اثبات مسألۀ حشر و رد استبعاد آن از سوي معاندان، متناسب و هم‌سو است.