بررسي ميزان هورمون هاي گل سرخ ترا ريخته با ژن etr1-1 تحت تيمارهاي اتيلن و جيبرلين

هدف: گل سرخ از مهم ترين گل هاي شاخه بريده دنيا بوده كه تا كنون مطالعات زيادي براي حفظ كيفيت و ماندگاري پس از برداشت آن انجام شده است. از عوامل اصلي محدود كننده ماندگاري در مرحله پس از برداشت مي توان به هورمون اتيلن اشاره نمود. لذا دست ورزي ژنتيكي به منظور كاهش اثرات نامطلوب اين هورمون مورد توجه بوده و در پژوهش حاضر، گل هاي سرخ تراريخته حاوي ژن جهش يافته etr1-1 مورد ارزيابي قرار گرفتند. همچنين با توجه به اثرات آنتاگونيستي، تغيير غلظت هورمون جيبرلين نسبت به اتيلن به نفع بالاتر بردن غلظت جيبرلين در مطالعه اخير مورد توجه قرار گرفت. مواد و روش ها: ميزان فيتوهورمون هاي لاين ماندگار (تراريخته) و شاهد (غير تراريخته) پس از اعمال تيمارهاي اتيلن (صفر وL L-1µ 1) و جيبرلين (mg L-1 ۸۰) در مراحل غنچه تجاري و نيمه باز بررسي شدند. اعمال تيمار اتيلن با تزريق گاز خالص به داخل كيسه هاي پلي اتيلني توسط سرنگ انجام شد. جهت اعمال تيمار جيبرلين، گل هاي شاخه بريده در محلول جيبرلين با غلظت مورد نظر قرار داده شدند. تيمارها به مدت ۲۴ ساعت اعمال گرديد و نمونه برداري از بيروني ترين رديف گلبرگ ها انجام شد. آزمايش-ها به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با چهار تكرار به منظور اندازه گيري ميزان فيتوهورمون ها اجرا شد. نتايج: نتايج نشان داد كه كاهش در ميزان هورمون هاي جيبرلين، بنزيل آدنين و ايندول استيك اسيد و افزايش در ميزان هورمون آبسيزيك اسيد و اتيلن در مراحل غنچه و نيمه باز در لاين ماندگار نسبت به شاهد معني دار بود. همچنين، بيشترين ميزان هورمون-هاي جيبرلين، بنزيل آدنين و ايندول استيك اسيد و كمترين ميزان اتيلن و آبسيزيك اسيد مربوط به لاين ماندگار در تيمار با جيبرلين بود. نتيجه گيري: با توجه به نتايج موجود به نظر مي رسد كه ژن etr1-1 مي تواند كانديداي مناسبي، جهت به تأخير انداختن فرايند پيري وابسته به اتيلن در گل هاي حساس باشد كه همراه با تيمار جيبرلين از طريق كاهش خسارت اكسيداتيو ماندگاري را به طور قابل توجهي افزايش مي دهد.