بررسي الگوهاي زبان شناختي اجتماعي گويش تركي قزوين: پژوهشي در تأثير متغيرهاي اجتماعي بر تغييرات واجي

زبان پديده‌اي اجتماعي است و همزمان با شكل‌گيري اولين اجتماعات بشري شكل گرفته است. زبان‌شناسي اجتماعي كه از درون گويش‌شناسي بيرون آمد، اساساً به پژوهش در مورد گفتار مي‌پردازد. طي چندين دهه‌اي كه از تاريخ اين شاخه از زبان‌شناسي مي‌گذرد، نشان داده است كه توانايي تجزيه و تحليل موضوعات مربوط به ارتباط بين زبان و اجتماع را دارد. ادبيات مربوط به آن، شامل سلسله‌اي از پژوهش‌ها در گوناگوني‌هاي زباني است كه با متغيرهاي اجتماعي همبستگي دارند. اين گوناگوني در گفتار در مقايسۀ با شكل نوشتاري زبان مشهودتر است و متغيرهايي مانند جنسيت، سن، تحصيلات، طبقۀ اجتماعي و موقعيت بر آن تأثير مي‌گذارند. در پژوهش حاضر، نويسندگان به بررسي تغييرات واجي در گويش تركي قزوين، براساس تأثيرات ناشي از متغير‌هاي اجتماعي‌‌ سن و جنسيت پرداخته‌اند و با استفاده از روش مصاحبه و تعيين جمعيت نمونه، ميزان همبستگي بين تغييرات واجي و متغيرهاي اجتماعي مورد بحث را ارزيابي كرده‌اند. يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان مي‌دهد كه متغير اجتماعي سن بيشترين تأثير و جنسيت كمترين تأثير را تغييرات واجي در اين گويش دارند.