شكاف كام زيرمخاطي: نيازهاي درماني در سنين مختلف

Submucous cleft palate: Therapeutic needs at different ages

تصميم گيري در مورد جراحي در بيماران مبتلا به شكاف كام زيرمخاطي (Submucousal cleft palate, SMCP) معمولا تا زماني كه ارزيابي هاي گفتاري قابل اجرا باشند، به تعويق مي افتد. لذا اين بيماران سال هاي بيش تري را با اختلالات مرتبط با شكاف طي مي كنند. هدف اين مطالعه، بررسي و مقايسه فراواني انواع اختلالات ارتباطي قبل از دريافت جراحي كام در افراد مبتلا به SMCP با سنين مختلف مي باشد، چرا كه اين اطلاعات به فراهم سازي خدمات درماني در قالب تيم هاي چندرشته اي كمك مي كنند. مواد و روش ها پرونده بيماران بالاي3 سال مبتلا به SMCP ترميم نشده كه بين سال هاي84 و 95به تيم شكاف كام دانشگاه علوم پزشكي اصفهان مراجعه كرده بودند، انتخاب شد. اطلاعات مربوط به اختلالات زباني، اختلالات توليد جبراني، و درجات پرخيشومي در سه گروه سني 7-3سال، 16-7سال و 16سال به بالا تحليل شد. يافته ها اﮐﺜﺮﯾﺖ ﻣﺮاﺟﻌﻪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن در ﺑﯿﻦ 61 ﺑﯿﻤﺎر ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ، ﮐﻮدﮐﺎن ﭘﯿﺶدﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ و 37/8% از آنﻫﺎ، دﭼﺎر ﻧﻘﺎﯾﺺ زﺑﺎﻧﯽ واﺿﺢ ﺑﻮدﻧﺪ. 73/8% از اﻓﺮاد ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺧﻄﺎي ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺟﺒﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺎت ﮔﻔﺘﺎردرﻣﺎﻧﯽ ﻧﯿﺎز داﺷﺘﻨﺪ. ﺷﯿﻮع اﺧﺘﻼل ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺟﺒﺮاﻧﯽ در ﺑﯿﻦ ﮔﺮوه اول و دوم از ﻟﺤﺎظ آﻣﺎري ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد )0/008=p(. 37/7 % از اﻓﺮاد ﺑﻪ دﻟﯿﻞ وﺟﻮد ﭘﺮﺧﯿﺸﻮﻣﯽ ﻣﺘﻮﺳﻂ و ﺷﺪﯾﺪ، ﺑﻪ ارزﯾﺎﺑﯽﻫﺎي دﺳﺘﮕﺎﻫﯽ ﻧﯿﺎز داﺷﺘﻨﺪ نتيجه گيري با توجه به فراواني بالاي اختلالات زباني در گروه پيش دبستاني، مديريت مناسب مشكلات احتمالي گوش مياني و ارزيابي هاي دقيق تر زباني در اين كودكان الزامي است. فراواني بالاي اختلالات جبراني توليد در همه سنين، نياز اين بيماران را به خدمات گفتاردرماني و روان شناسي به دليل تاثير اين اختلالات بر رشد رواني- اجتماعي، ارزيابي توانايي هاي سوادآموزي و حمايت تحصيلي، نشان مي دهد. ارزيابي هاي دستگاهي و احتمالا جراحي نيز در بيش از نيمي از اين بيماران لازم است.

Decision making about surgery in patients with submucous cleft palate (SMCP) is usually postponed until speech assessment is applicable. Therefore, these patients spend more years with disorders associated with cleft. This study was aimed to investigate and compare the prevalence of different communication disorders in patients with unrepaired SMCP at different ages, since this information can help to provide therapeutic services in multidisciplinary teams. Materials and Methods Clinical records of patients over3 years of age with unrepaired SMCP who were visited in the Isfahan Cleft care team between the years 2005-2015, were reviewed. Percentage of patients demonstrating language disorder, compensatory misarticulation and hypernasality was calculated in three age groups (3-7,7-16, and over than16 years). Results The majority of the 61 studied patients were preschool children and 37.8% of them suffered from obvious language deficits. 73.8% of the patients required speech therapy services due to compensatory misarticulation. The prevalence of compensatory misarticulation was significantly different between the group one and two (p=0.008). 37.7% of patients demonstrated moderate/severe hypernasality and so required instrumental assessments. Conclusion Considering the high prevalence of language deficits in the studied preschool children, there is an essential need for proper management of probable ear problems and more accurate evaluations of language in this group. The high prevalence of compensatory misarticulation in all studied age groups indicated these patients’ need for coherent speech therapy and psychological services because of the effects on the psychosocial development, also assessments of educational abilities and providing educational support. At least one third of these patients required instrumental assessments and probably surgeries.