تحليل پيشينه حكمراني فضاي مجازي جمهوري اسلامي ايران

حكمراني از دوره‌اي با معناي بسيط و عرفي در دهه1980، به حكمراني نوين و به معناي اعمال اراده در شرايط فعال‌شدن بازيگران مختلف و ميكرو‌پاورها (جامعه شبكه‌اي) رسيده است. اين تغيير نظري، موجب حركت از حكمراني با ساختارهاي متمركز سلسله‌مراتبي به ساختارهاي بازاري، شبكه‌اي و تركيبي شده است. با گسترش فاوا و شكل‌گيري فضاي‌مجازي سطوح مختلف اجتماعي در گستره جهاني پيوند يافته و مفهوم مرز جغرافيايي رنگ ‌باخته و معناي قلمرو سرزميني حاكميت متحول گشته است. مسئله پژوهش استخراج تجربه چهل‌ساله انقلاب اسلامي در حكمراني فضاي‌مجازي است، از روش‌شناسي دلالت‌پژوهي استفاده مي‌نمايد و در گام اول، با مرور نظريات حكمراني، چارچوب مفهومي قرض‌گيرنده خود را از ساختارهاي حكمراني اقتباس نموده، در گام دوم مبتني بر تحليل مضمون اسناد خط‌مشي فضاي‌مجازي در سه سطح خط‌مشي عمومي به معني‌الاخص (مقام اراده سياسي)، حقوق عمومي (مقام بيان) و اداره عمومي (مقام اجرا) به دلالت‌پژوهي خط‌زمان حكمراني فضاي مجازي كشور مي‌پردازد. نتيجه اين پژوهش، تفكيك سه دوره اصلي در حكمراني فضاي‌مجازي كشور است كه با بررسي تحولات فاوا، روند مسائل 1خط‌مشي و 2حكمراني فضاي مجازي جمهوري اسلامي ايران را ارائه مي‌نمايد و پيش‌بيني مي‌كند كه ادامه اين روند در دهه آتي منجر به شكل‌گيري مسئله آربيتراژ در فضاي‌مجازي و كاهش ظرفيت حاكميت مي‌شود.