تصريح و تعادل در ترجمه‌ي كليله و دمنه‌: باب شير و گاو

ترجمه به عنوان يكي از اصلي ترين عوامل جهاني شدن يك اثر ادبي،نقش مهمي در ارتباط بين ملت ها و فرهنگ هاي مختلف دارد.اين عنصر زباني بستر تعامل و كنش و واكنش ميان دو انديشه را فراهم و افق هاي فكري جديدي را به روي اين دو مي گشايد.يكي از مهمترين متون ادبي كه از ديرباز تاكنون توجه بسياري از محققان را به خود جلب نموده،كليله ودمنه ابن مقفع است كه ابوالمعالي نصرالله منشي آن را از عربي به فارسي ترجمه كرده است.دردوره هاي مختلف،مترجمان هنگام ترجمه اين كتاب از زبان سانسكريت به زبانهاي ديگر، مترجمان بر حسب ذوق خويش و در گذر زمان دخل و تصرفاتي را اعمال نموده اند كه يكي از آن‌ها تصريح يا شفاف سازي است. اين تكنيك در عصر جديد، نخستين بار توسط داربلنه، به عنوان يكي از استراتژي هاي ترجمه مطرح و فرضيه وچارچوب آن تعيين گرديد. اين پژوهش با ماهيت ماهيت توصيفي تحليلي به بررسي نحوه بازنمود فرآيند تصريح در ترجمه نصرالله منشي پرداخته است. بدين منظور،باب شير و گاو از كليله و دمنه را انتخاب ومواردِ تصريح استخراج شده است. يافته‌ها نشان مي دهدكه مترچم قرنهاپيش،به عنوان يك نظريه پرداز ترجمه،از تمام انواع تصريح در سطح معنا و كلام از قبيل جانشيني،ارجاع،حذف،انسجام منطقي و تبيين استفاده كرده است.