تأثير واقعيت درماني بر همدلي همسران جانبازان دچار اختلال استرس پس از سانحه جنگي

مقدمه: همسران جانبازان دچار اختلال استرس پس از سانحه جنگ به دليل تماس مكرر در طول زندگي با همسران خود دچار مشكلات عاطفي و روحي زيادي مي‌شوند كه اغلب در زندگي آن‌ها عشق و همدلي مفهومي گنگ دارد. هدف: با توجه به ماهيت نظريه واقعيت درماني گلاسر بر بهبود روابط زناشويي اين مطالعه با هدف تأثير واقعيت درماني بر همدلي همسران جانبازان اختلال استرس پس از سانحه جنگي انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه تجربي با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده بر روي 34 نفر از همسران جانبازان (17 آزمون) و (17 كنترل) در بيمارستان نيايش تهران در سال 1395 انجام شد. در گروه آزمون 8 جلسه 90 تا 120 دقيقه واقعيت درماني بر اساس نظريه انتخاب گلاسر اجرا شد كه اطلاعات در دو گروه قبل و بعد از مداخله توسط پرسشنامه استاندارد همدلي (ديويس) جمع‌آوري شد. سپس توسط آزمون تي زوجي و مستقل آناليز گرديد. يافته‌ها: ميزان همدلي قبل مداخله در گروه واقعيت درماني 15/01 ±61/0 و گروه كنترل 13/01 ±53/52 بود و آزمون تي مستقل اختلاف معني‌داري را نشان نداد (0/13=P) ولي ميزان همدلي بعد از مداخله در گروه آزمون 9/2 ±73/47 و گروه كنترل 1/7 ±59/29 بود و آزموتي تي مستقل اختلاف معني‌داري را نشان داد (0/003=P) به طوري كه ميزان همدلي در گروه آزمون بيشتر از گروه كنترل بود. بحث و نتيجه‌گيري: نظر به اثربخشي اين رويكرد در افزايش همدلي همسران جانبازان پيشنهاد مي‌گردد، مسئولين و دست‌اندركاران نظام بهداشتي و درماني به خصوص پرستاران با درك نياز همسران و خانواده‌هاي جانبازان و برگزاري كارگاه‌ها و كلاس‌هاي آموزشي و جلسات گروه درماني مبتني بر واقعيت درماني ضمن تقويت روابط زناشويي، موجب بهبود كيفيت زندگي در خانواده همسران جانبازان شوند.