انسان و گونه شناسي نعمت هاي الهي با تاكيد بر آيات سوره مبارك الرحمن

انسان به سبب دارابودن صفات وويژگي هاي خاص ذاتي كانون توجه خردورزان بوده و هر انديشمندي با توجه به بينش خود شناخت انسان را مورد واكاوي قرار داده است؛ از طرفي پي بردن به نعمت هاي خلق شده متقن ترين راه براي شناخت خالق هستي است و با شناخت خالق، ماهيت انسان تبيين مي گرددكه خود سبب شكرگزاري، تذكر انسان، رهايي ازغفلت و سرانجام راه گشاي سعادت دنيا وآخرت خواهد شد.اين مسئله ضرورت بحث پيرامون انسان ونعمت هاي الهي را مبرهن مي نمايد. سوره مباركه «الرحمن» به طور ويژه بر نعمت هاي الهي تاكيد داشته وآلاء خداوند را به دو دسته دنيوي و اخروي تقسيم نموده كه از جمله نعمت هاي دنيوي ميتوان به نعمت اعطاي قرآن كريم وزمينه سازي تعليم و تعلم،خلقت خورشيد و ماه و تجلي نظام بر آنها،آفرينش گياهان ومحصولات آنها،توجه به ماهيت و چگونگي خلقت انسان، قرار دادن فصول سال و بهره گيري از فصل ها،بهره گيري ازدرياها ومحصولات دريايي، فناپذيري ممكن الوجود و فناناپذيري واجب الوجود و... اشاره نمود. حسابرسي،نعمت فروپاشي نظام دنيا وربوبيت مطلق خداوند،محياشدن شرايط برپايي قيامت،برقراري عدالت واجراي قانون عدل الهي برگناهكاران،ايجاددوبهشت واعطاهاي الهي برموحدين، زندگي پايدار و جاويدانه،ديگرنعمتهاي بهشتي اعم از باغ ها،چشمه ها، ميوه ها، همسران زيبا و با وفا،حوريان بهشتي را از جمله نعمت هاي اخروي قلمداد كرد.لذا اين نوشتار ميكوشد با رويكردي تحليليتوصيفي به انسان ونعمت هاي الهي ازديدگاه قرآن باتاكيد برآيات سوره الرحمن بپردازد.