بررسي تأثير تابش پرتوهاي ليزر پرتوان و با توان مياني گاليوم آرسنايد بر درد و عملكرد اندام فوقاني در بيماران مبتلا به التهاب اپي كنديل خارجي آرنج

Effects of High and Medium Power Gallium - Arsenide Laser on Pain and Upper Extremity Function Following Elbow Lateral Epicondylitis

التهاب اپي­ كونديل خارجي آرنج (Lateral Epicondylitis-LE) يكي­از مهم­ترين ضايعات ناحيۀ آرنج و بازو است كه در حدود 1 تا 3 درصد جمعيت فعال را در­بر ­مي­ گيرد و اغلب موجب صدماتي در ناحيۀ دست و بازو مي ­گردد. تنيس البو (Tennis Elbow) معمولاً به­ دنبال فعاليت­ هاي تكراري همراه با اكستنشن مچ دست و سوپينيشن ساعد بروز مي­كند. اين سندرم در خانم­ها و عموماٌ بين سنين 30 تا 60 سال شيوع بيشتري دارد. مطالعات الكتروميوگرافيك نشان مي­دهد كه اين بيماري در مبدأ عضلۀ اكستنسور كارپي رادياليس برويس E.C.R.B بيشتر از ساير عضلات اكستنسوري صدمه ايجاد مي­كند و روند ترميم تاندون در آن به­سختي صورت مي­گيرد. اين بيماران در­صورت عدم درمان صحيح و به­ موقع اغلب دچار مشكل در كار و فعاليت­هاي روزانه مي­گردند و از شرايط فعاليت حرفه ­ا‌ي دور خواهند ماند. روش بررسي: 22 نفر بيمار زن در سنين بين 40 تا 60 سال مبتلا به تنيس ­البو با معرفي متخصصان جراح ارتوپد در اين مطالعه شركت داده شدند. پس­از ارزيابي اوليه و رعايت معيارهاي ورودي بيماران به­صورت تصادفي به 2 گروه تقسيم شدند. گروه اول (10 نفر) تحت درمان با ليزر گاليوم­آرسنايد با طول موج 980 نانومتر و با توان 0/5 وات قرار داده شدند. بيماران گروه دوم ( 12نفر) تحت درمان با ليزرگاليوم ­آرسنايد با طول موج 980 نانومتر و با توان 2 وات قرار گرفتند. تابش پرتوهاي ليزر در يك سطح 9 سانتي­متر مربع در ناحيۀ اپي­ كنديل خارجي آرنج (تكنيك گرايد) انجام گرديد و دوز مورد استفاده براي اين بيماران 10 ژول بر سانتي­متر مربع در هر جلسه بود. بيماران يك­روز در­ميان و به­ مدت ده جلسه تحت درمان ذكر­شده قرار گرفتند. متغيرهاي درد در زمان استراحت و درد به هنگام اكستنشن مقاومتي انگشت مياني (با استفاده از مقياس Visual Analog Scale و پرسشنامۀ مك­ گيل)، ميزان قدرت گريپ (با استفاده از دينامومتر) و عملكرد دست قبل (با استفاده از پرسشنامۀ DASH) قبل و بلافاصله پس­از جلسات درماني مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته ­ها: درد در حالت استراحت و به­ هنگام اكستنشن مقاومتي انگشت مياني در هر دو گروه تحت تأثير تابش پرتوهاي ليزر كاهش معني­داري نشان دادند. قدرت گريپ دست و همچنين امتياز عملكردي اندام فوقاني پس­از استفاده در هر دو گروه تحت تأثير پرتوهاي ليزر افزايش معني­داري را نشان داد و اين افزايش در گروه تحت تأثير پرتوهاي ليزر 2 وات نسبت به گروه ليزر 0/5وات بيشتر بود. نتيجه­ گيري: نتايج مطالعۀ حاضر به سودمندي استفاده از ليزر با توان­ هاي بالا (پرتوان) نسبت به ليزر­هاي كم ­توان و گروه پلاسبو در جهت درمان و بهبود بيماران مبتلا به تنيس البو تأكيد دارد.

This article has no abstract.