تحليل رابطه‎ي مهارت‎هاي يادگيري خودراهبر و نيت كارآفريني دانشجويان كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه زابل

امروزه تربيت دانشجويان كارآفرين يكي از اهداف نظام هاي آموزش عالي و دانشگاه ها محسوب مي شود. يكي از استراتژي هاي بسيار مهم براي تربيت دانشجويان كارآفرين، تقويت مهارت هاي يادگيري خودراهبر است. در اين راستا، تحليل رابطه ي ميان مهارت هاي خودراهبري و نيت كارآفريني دانشجويان رشته هاي كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه زابل به عنوان هدف اصلي اين پژوهش تعيين شد. اين پژوهش از نوع كاربردي است كه با استفاده از فن پيمايش انجام شد. جامعه ي آماري مورد مطالعه، شامل كليه ي دانشجويان دانشكده هاي كشاورزي، آب و خاك و منابع طبيعي دانشگاه زابل در سال هاي تحصيلي 96-1395 و 97-1396 بودند (893=N) كه 210 دانشجو به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گيري از نوع تصادفي طبقه اي با انتساب متناسب بود. ابزار انداره‌گيري پرسشنامه اي بود كه روايي آن با استفاده از پانل متخصصان دانشگاهي تأييد شد و همچنين پايايي پرسشنامه با استفاده از ضرايب آلفاي كرونباخ محاسبه شد و اعتماد پرسشنامه را براي انجام پژوهش قابل قبول نشان داد (0/71-0.84= a). نتايج پژوهش نشان داد كه چهار متغير مهارت هاي ارتباطي، راهبردهاي يادگيري، مهارت هاي ارزشيابي و فعاليت هاي يادگيري اثرات مثبت معني داري بر روي نيت كارآفريني دانشجويان داشتند. همچنين، متغيرهاي مستقل پژوهش توانستند 42.1 درصد از تغييرات واريانس متغير نيت كارآفريني را پيش بيني كنند.