تحليل اشتغال‌پذيري دانشجويان پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه تهران

تحولات سال‌هاي گذشته در بازار كار دانش‌آموختگان كشاورزي ضرورت توجه دانشكده‌هاي كشاورزي به اشتغال‌پذيري را بيش از پيش برجسته كرده است. بنابراين، اين پژوهش با هدف اندازه‌گيري ميزان اشتغال‌پذيري دانشجويان كشاورزي پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه تهران (715 N=) و همچنين بررسي روابط برخي از متغيرها با اشتغال‌پذيري آنان انجام شد. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران، 190 نفر برآورد شد كه از طريق روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي با انتساب متناسب انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها، پرسشنامه‌اي در ميان نمونه توزيع شد. روايي صوري پرسشنامه به‌وسيله ي پنلي از متخصصان و پايايي آن از طريق آلفاي كرونباخ بررسي شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS تجزيه و تحليل شدند. بر اساس يافته‌ها، ميانگين كل مهارت‌هاي اشتغال‌پذيري دانشجويان رشته‌هاي كشاورزي پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه تهران 3.3 از 5 بود كه مي‌توان گفت اندكي از متوسط بيشتر است. بيشترين ضعف دانشجويان در مؤلفه‌هاي تجربه ي كار و زندگي (ميانگين 2.72) و دانش و مهارت تخصصي رشته ي تحصيلي (2.81) بود. همچنين، متغيرهاي اهميت ادراك شده توسعه ي مهارت هاي اشتغال پذيري، سابقه ي كار كشاورزي، علاقه به رشته تحصيلي، سابقه‌ي كار غيركشاورزي و واگذاري مسئوليت در دوران كودكي از سوي خانواده با ميزان اشتغال‌پذيري دانشجويان همبستگي معني‌داري داشت. در دانشجويان پسر، نمره ي‌ كل اشتغال‌پذيري و همه ي مؤلفه‌هاي آن (دانش و مهارت تخصصي، مهارت هاي عمومي، تجربه، يادگيري توسعه‌ي شغلي و هوش هيجاني) بيشتر از دانشجويان دختر بود. همچنين، تفاوت بين ميانگين كل اشتغال‌پذيري دانشجويان دختر و پسر و همه ي مؤلفه‌هاي آن به‌جز مهارت هاي عمومي و هوش هيجاني معني دار بود. در نهايت، بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش توصيه مي‌شود مباحث اشتغال‌پذيري در دانشكده‌هاي كشاورزي مورد توجه قرار گيرد و اين برنامه‌ها حتي‌الامكان با توجه ويژه نسبت به دانشجويان دختر انجام گيرد.