اثرات حفاظتي عصاره آلبالو بر روي سطح مالون‌دي‌آلدئيد، فعاليت كاتالاز و حجم ادم ناشي از انسداد شريان مياني مغز در مدل سكته مغزي موش صحرايي

مقدمه: آسيب نوروني ناشي از سكته مغزي علت اصلي ناتواني شديد در درازمدت است. توليد داروهاي ايده ال در درمان سكته مغزي همچنان مشكلي اساسي است. هدف از مطالعه حاضر، بررسي برخي اثرات حفاظتي عصاره آلبالو بر استرس اكسيداتيو و حجم ادم ناشي از سكته مغزي بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي موش‌هاي صحرايي نر نژاد ويستار شامل 2 گروه كنترل سالين، 2 گروه شم، 2 گروه سكته درمان‌نشده و گروه‌هاي سكته دريافت‌كننده دوزهاي 175، 200 و 225 ميلي‌گرم بر كيلوگرم در روز عصاره آلبالو استفاده شد. پس از 30 روز تيمار خوراكي عصاره، حيوانات به مدت يك ساعت در معرض انسداد شريان مغز مياني قرار مي‌گرفتند. بعد از 24 ساعت از برقراري جريان خون مجدد، سطح مالون‌دي‌آلدئيد، فعاليت كاتالاز و حجم ادم نواحي كورتكس و ساب‌كورتكس بررسي شد. يافته‌ها: عصاره آلبالو در دوزهاي 175 و 200 ميلي‌گرم بر كيلوگرم، به طور معني‌داري سطح مالون‌دي‌آلدئيد و حجم ادم در كورتكس و ساب‌كورتكس را كاهش داد. اين عصاره در دوز 225 ميلي‌گرم بر كيلوگرم به طور معني‌داري سطح مالون‌دي‌آلدئيد در كورتكس و ساب‌كورتكس را كاهش داد و به طور معني داري حجم ادم در كورتكس را كاهش داد. علاوه بر اين عصاره آلبالو در دوز 175 ميلي‌گرم بر كيلوگرم فعاليت كاتالاز در هر دو ناحيه كورتكس و ساب‌كورتكس را افزايش داد. نتيجه‌گيري: اين تحقيق نشان داد كه استفاده خوراكي از عصاره آلبالو به شكل وابسته دوز، داراي اثرات حفاظتي در برابر استرس اكسيداتيو و حجم ادم ناشي از انسداد شريان مغزي مياني در مدل سكته مغزي است.