اثربخشي درمان مبتني بر ذهني‌سازي بر ميزان بدتنظيمي هيجاني و تكانشگري جانبازان مبتلا به اختلال استرس ‌پس از سانحه

مقدمه:‌ اختلال استرس ‌پس از سانحه يكي از پيامدهاي برجسته رواني جنگ است كه در برخي از جانبازان ديده مي‌شود. درمان مبتني بر ذهني‌سازي، يك مداخله روانكاوانه است كه مي‌تواند مجموعه‌اي از تخريب‌هاي اين اختلال را مورد هدف قرار دهد. هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي درمان مبتني بر ذهني‌سازي بر كاهش بدتنظيمي هيجاني و تكانشگري جانبازان مبتلا به اختلال استرس ‌پس از سانحه بود. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با، 40 نفر از جانبازان مبتلا به اختلال استرس ‌پس از سانحه كه در سال 1397 به بيمارستان روانپزشكي ايثار اردبيل مراجعه كرده بودند، به‌عنوان نمونه‌ در‌ دسترس انتخاب شده و به ‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از چك‌ليست اختلال استرس‌پس‌از‌سانحه نسخه نظامي ودرز، مقياس مشكل در تنظيم هيجان كراتز و رومر و پرسشنامه تكانشگري بارت گردآوري شدند. سپس جلسات درمان مبتني بر ذهني‌سازي به مدت 20 جلسه 75 دقيقه‌اي براي گروه آزمايش اجرا شد. يافته‌ها:‌ بعد از كنترل اثرات پيش‌آزمون، بين ميانگين نمرات پس‌آزمون دو گروه در هر يك از متغيرهاي بدتنظيمي هيجاني و تكانشگري تفاوت معني‌داري مشاهده شد. نتيجه‌گيري: درمان مبتني بر ذهني‌سازي راهبردي مناسب براي بهبود بدتنظيمي هيجاني و كاهش تكانشگري جانبازان مبتلا به اختلال استرس ‌پس از سانحه است و مي‌توان از آن به‌عنوان يك شيوه مداخله مؤثر استفاده كرد.