ارزيابي اضطراب آزمون در افراد سالم با استفاده از تحليل سيگنال مغزي

مقدمه: بررسي‌هاي اخير نشان داده است كه اختلالات اضطرابي داراي بيشترين فراواني، در سطح كل جمعيت جهان است. همه افراد اضطراب را تجربه مي‌كنند. اين اضطراب مي‌تواند تأثير توان‌كاهي بر زندگي فرد داشته باشد، با اين حال اضطراب مي‌تواند همچنين توان‌بخش باشد. اضطراب توان‌بخش آدمي را به مت هدف در ذهن سوق مي‌دهد، در حالي كه نوع ديگر اضطراب كه بيشتر مضر است توجه وي را محدود مي‌سازد. . هدف از اين مطالعه بررسي عملكرد مغزي افراد در اضطراب آزمون در طي پاسخگويي به سؤالات رياضي بوده است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه˓ 22 شركت‌كننده (9 مرد و 13 زن) در دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. از تمامي شركت‌كنندگان پرسشنامه اضطراب اسپيلبرگر و ASRS گرفته ‌شده است. به مدت پنج دقيقه سيگنال مغزي پايه در حالت چشم‌باز در 19 كانال ثبت ‌شده است و همزمان از شركت‌كنندگان آزمون رياضي ذهني گرفته ‌شده است. در مقايسه با گروه كنترل، گروه آزمايش زمان كمتري براي پاسخگويي به سؤالات داشتند و از افراد گروه آزمايش در حال پاسخگويي به يك ناظر عبوس فيلم‌برداري شد. بعد از پيش‌پردازش داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار نوروگايد، طيف توان باندهاي فركانسي از سيگنال مغزي استخراج و با استفاده از آزمون t نمونه‌هاي جفت شده، شاخص كمبود توجهي (نسبت تتا به بتا) بين دو گروه آزمايش و كنترل مقايسه شد. يافته‌ها: در گروه آزمايش كاهش معني‌داري در شاخص تتا به بتا در حين انجام آزمون رياضي نسبت به حالت چشم‌باز در كانال‌هاي T3 (p=0.077، t=1.96)، T4 (p=0.026، t=2.619)، T5 (p=0.084، t=1.91)، مشاهده ‌شده است. همچنين همبستگي نسبتاً معني‌داري (r=0.4055، p=0.0612) بين ميزان پاسخ هاي غلط و درصد تغييرات شاخص تتا/بتا در حين اجراي آزمون رياضي نسبت به حالت استراحت مشاهده ‌شده است. نتيجه‌گيري: اضطراب در گروه آزمايش توان‌‌بخش بوده و باعث كاهش خطاي آزمون و شاخص كمبود توجه شد. در افراد سالم در اثر ايجاد اضطراب از آزمون‌گيرنده، سطح توجه افراد به ‌طور معني‌داري افزايش ‌يافته و خطاي آن‌ها نيز در پاسخگويي به سؤالات كاهش يافته است.