مقايسه ﺍﺛﺮﺑﺨﺸﯽ درمان روانپويشي كوتاه مدت ﻭ درمان مبتني بر شفقت خود بر سلامت و توانمندي‌هاي مثبت شخصيتي در زنان خيانت‌ديده

Comparison of the Effectiveness of Short-Term Psychotherapy and Self-Medication Based on Health an‎d Positive Personality Abilities in Betrayed Women

پژوهش حاضر با هدف مقايسه ﺍﺛﺮﺑﺨﺸﯽ درمان روانپويشي كوتاه مدت ﻭ درمان مبتني بر شفقت خود بر سلامت و توانمندي‌هاي مثبت شخصيتي در زنان خيانت‌ديده انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي است و براي جمع آوري داده‌ها از طرح پيش آزمون-پس آزمون (سه گروهي) با دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل استفاده شده است. جامعه آماري پژوهش را كليه زنان خيانت ديده مراجعه كننده به مراكز مشاوره و خدمات روانشناختي شهر تهران در سال 1399 تشكيل دادند كه از بين آن‌ها، 60 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش (هر گروه 20 نفر) و يك گروه كنترل (20 نفر) گمارده شدند. گروه آزمايش درمان روان پويشي فشرده و كوتاه مدت به مدت 8 جلسه 90 دقيقه‌اي و گروه آزمايش درمان مبتني بر شفقت نيز 8 جلسه 90 دقيقه‌اي تحت آموزش قرار گرفتند و گروه كنترل در ليست انتظار ماندند. ابزارهاي مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل توانمندي ها و ارزش ها در عمل (پترسون و سليگمن، 2004) بود كه در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفتند. تجزيه‌وتحليل اطلاعات به دست آمده از اجراي پرسشنامه از طريق نرم‌افزار spss-v23 در دو بخش توصيفي و استنباطي (تحليل كوواريانس و تحليل كوواريانس چندمتغيره) انجام گرفت. يافته ها: يافته‌ها نشان داد كه هر دو مداخله به كار رفته در اين پژوهش مي‌توانند به طور معناداري توانمندي‌هاي مثبت شخصيتي زنان خيانت ديده را بهبود بخشند. همچنين درمان گروهي بر پايه روان پويشي كوتاه مدت و فشرده اثربخش تر از درمان گروهي مبتني بر شفقت بر بهبود توانمندي هاي مثبت شخصيتي زنان خيانت ديده در پس آزمون است. نتيجه‌گيري: بنابراين، اين پژوهش ضمن تاييد اثربخشي درمان روان پويشي كوتاه مدت در افزايش توانمندي مثبت شخصيتي نشان داد كه درمان روان پويشي فشرده و كوتاه مدت براي زنان خيانت ديده، قابليت كاربرد داشته و مي‌تواند به عنوان يك مداخله روانشناختي در كنار ساير مداخلات مورد استفاده قرار گيرد.

Purpose: The aim of this study was to compare short-term psychotherapy and self-compassion therapy based on health and positive personality abilities in betrayed women. Materials and Methods: This research method is quasi-experimental and for data collection, pre-test-post-test design (three groups) with two experimental groups and a control group has been used. The statistical population of the study consisted of all betrayed women referring to counseling centers and psychological services in Tehran in 2020, from which 60 people were selected by convenience sampling method and randomly divided into two experimental groups (20 people in each group). an‎d a control group (20 people) was assigned. The experimental group underwent intensive and short-term psychodynamic therapy for 8 sessions of 90 minutes and the experimental group based on compassion therapy received 8 sessions of 90 minutes and the control group remained on the waiting list. The tools used in the present study included competencies and values ​​in practice (Patterson and Seligman, 2004) which were used in two stages of pre-test and post-test. Analysis of data obtained from the questionnaire was performed through spss-v23 software in two descriptive and inferential sections (analysis of covariance and multivariate analysis of covariance). Findings: The results showed that both interventions used in this study can significantly improve the positive personality abilities of betrayed women. Also, group therapy based on short-term and intensive psychodynamics is more effective than group therapy based on compassion on improving the positive personality abilities of betrayed women in the post-test. Conclusion: Therefore, this study, while confirming the effectiveness of short-term psychotherapy in increasing positive personality empowerment, showed that intensive and short-term psychotherapy for betrayed women can be used and can be used as a psychological intervention along with other interventions. To be placed.