ارزيابي اثر آللوپاتي عصاره اندام‌هاي پيچك و پنيرك صحرايي بر خصوصيات جوانه‌زني و پارامترهاي رشد سه رقم كنجد

به‌منظور بررسي اثر دگرآسيبي عصاره اندام­هاي مختلف علف­هاي هرز پيچك و پنيرك صحرايي بر خصوصيات جوانه­زني و رشد سه رقم كنجد، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه كاملاً تصادفي در آزمايشگاه تكنولوژي بذر دانشگاه شاهد در سال 1395 اجرا شد. فاكتورهاي آزمايش شامل ارقام كنجد در سه سطح (يلووايت، هليل و اولتان)، علف هرز در دو سطح (پيچك صحرايي و پنيرك صحرايي)، عصاره اندام­هاي گياه با سه سطح (ريشه، ساقه و برگ) و عصاره در سه غلظت (0، 5 و 10درصد) در سه تكرار بود. تيمارهاي بكار برده شده تأثير معني­داري بر صفات درصد، سرعت و ميانگين مدت زمان جوانه­زني، طول ريشه­چه و ساقه­چه، وزن خشك گياهچه و شاخص بنيه گياهچه داشتند. با توجه به نتايج مقايسه ميانگين چهارگانه بيشترين درصد جوانه­زني در رقم يلووايت عصاره اندام ساقه پيچك صحرايي و رقم اولتان عصاره اندام ريشه پنيرك صحرايي در عدم غلظت با ميانگين 100 درصد مشاهده شد. در اين ميان علف هرز پنيرك در مقايسه با پيچك، پتانسيل بالاتري در توليد مواد دگرآسيب از خود نشان داد. با توجه به اثرات منفي و در بعضي غلظت­هاي پايين اثرات تحريك كنندگي و مثبت اين علف­هاي هرز با بقاياي آن­ها در مزارع، اميد است با مديريت­هاي زراعي در قالب اصول كشاورزي پايدار ضمن مقابله صحيح بتوان در افزايش رشد منتهي به عملكرد گام برداشت.