بررسي تاثير مصاحبه انگيزشي به روش گروهي بر پيامدهاي كلينيكي در بيماران مبتلا به ديابت نوع يك و دو

The Effect of Group-Based Motivational Interviews on Clinical Outcomes in Patients with Type 1 and Type 2 Diabetes

مقدمه: پايه اصلي در مديريت ديابت، خودمراقبتي و آموزش بيماران است. از آنجايي كه مصاحبه انگيزشي راهبرد موثري براي توانمندسازي بيمار جهت خودكارآمدي بيشتر و ايجاد تغييرات رفتاري مثبت است. مطالعه حاضر با هدف تعيين اثربخشي مصاحبه انگيزشي به روش گروهي بر پيامدهاي كلينيكي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 1 و 2 انجام شد. روش كار: اين پژوهش يك كارآزمايي باليني نيمه تجربي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري همراه با گروه كنترل بود كه در سال 1398 در شهر زنجان انجام شد. از بين مراجعين به درمانگاه غدد و مركز تحقيقات متابوليك بيمارستان وليعصر زنجان، 60 بيمار مبتلا به ديابت نوع يك و دو بصورت مبتني بر هدف و براساس معيارهاي ورود به پژوهش انتخاب شدند. سپس شركت كنندگان در هر دو گروه ديابت نوع 1 و 2 به طور تصادفي به گروه هاي تجربي و كنترل (15نفر)، تقسيم بندي شدند. داده ها از طريق پرسشنامه جمعيت شناختي، تعيين شاخص توده بدني و نيز آزمايش قند خون و هموگلوبين گليكوزيله جمع آوري شد. داده ها با نرم افزار اس پي اس اس نسخه 22 تحليل شد. يافته ها: قند خون، هموگلوبين گليكوزيله و شاخص توده بدني يك هفته و دوماه بعد از مصاحبه انگيزشي در هر دوگروه مبتلايان به ديابت نوع 1 و 2 كاهش داشته است. بين گروه هاي تجربي و كنترل تفاوت معناداري مشاهده شد (0/05>P). نتيجه گيري: تاثير مصاحبه انگيزشي بعنوان يك رويكرد مداخله اي جهت ايجاد تغييرات رفتاري مثبت و نيز كنترل بهتر بيماري ديابت است. لذا بكارگيري آن براي پيشگيري از بروز عوارض جبران ناپذير ديابت توصيه مي شود.

Introduction: The core of diabetes management is self-care and patient education. Because motivational interviewing is an effective strategy for empowering the patient for greater self-efficacy and positive behavioral change. The aim of this study was to determine the effectiveness of groupbased motivational interviews on clinical outcomes in patients with type 1 and type 2 diabetes. Methods: This study was a semi-experimental clinical trial with pre-test, post-test and follow-up design with control group, which was conducted in 2019 in Zanjan city. Among the clients of the endocrinology clinic and the metabolic research center of Valiasr Hospital in Zanjan, 60 patients with type 1 and type 2 diabetes were selected based on the purpose and based on the criteria for entering the research. Participants in both type 1 and type 2 diabetes groups were then randomly divided into experimental and control groups (n = 15). Data were collected through a demographic questionnaire, body mass index, and blood sugar and glycosylated hemoglobin test. Data were analyzed with SPSS. 22. Results: Blood sugar, glycosylated hemoglobin, and body mass index decreased one week and two months after the motivational interview in both groups with type 1 and type 2 diabetes. There was a significant difference between the experimental and control groups (P <0.05). Conclusions: The impact of motivational interviewing is an interventionist approach to positive behavioral change as well as better control of diabetes. Therefore, its use is recommended to prevent the irreversible complications of diabetes.