همبستگي خودكارآمدي و اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي با انگيزه پيشرفت تحصيلي در دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران

Correlation between Self-efficacy and Addiction to Social Networks with the Motivation of Academic Achievement in high School Students in Tehran

مقدمه: انواع شبكه­ هاي اجتماعي تاثيرات عميق و گوناگوني را بر زندگي افراد جامعه­ ي بشري بخصوص نوجوانان و جوانان داشته است. هدف از انجام مطالعه حاضر تعيين همبستگي خودكارآمدي و اعتياد به شبكه­ هاي اجتماعي با انگيزه پيشرفت تحصيلي در دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران بود. روش كار: پژوهش حاضر از نوع توصيفي-همبستگي مي باشد. جامعه آماري شامل كليه دانش‌آموزان دوره متوسطه دوم تهران در سال تحصيلي 99-1398 بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي، تعداد 422 نفر انتخاب و وارد پژوهش شدند. براي جمع آوري داده‌ها از پرسشنامه‌ جمعيت شناختي، "مقياس خودكارآمدي عمومي" (General Self-Efficacy Scale)، "پرسشنامه اعتياد به شبكه­ هاي اجتماعي مبتني بر موبايل" (Addiction to Mobile Questionnaire Based on Social Networks) و "پرسشنامه اندازه­ گيري انگيزه پيشرفت" (A Questionnaire Measure of Achievement Motivation) استفاده شد. روايي سازه به روش تحليل عاملي اكتشافي و روايي همگرا و پاپايي (آلفا كرونباخ) ابزارها بررسي و تاييد شد. همچنين تحليل داده‌ها به وسيله­ نرم افزارهاي اس پي اس اس نسخه 18 و پي ال اس نسخه 2.3 انجام گرفت. يافته‌ها: همبستگي متغيرهاي خودكارآمدي با انگيزش پيشرفت تحصيلي مستقيم و مثبت و با اعتياد به شبكه­هاي اجتماعي به منفي و مستقيم بوده كه به لحاظ آماري معنادار است (0/05≥P). نتيجه‌گيري: بين اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي با خودكارامدي و بين اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي و انگيزه پيشرفت دانش آموزان همبستگي منفي و معنادار وجود دارد. پيشنهاد م ي­گردد كه مديران و مسئولين آموزش و پرورش، با آموزش، دانش­آموزان را با مضرات و اثرات سو آن آشنا نموده و شيوه هاي كاهش و از بين بردن اعتياد به شبكه ­هاي اجتماعي را آموزش دهند.

Introduction: All kinds of social networks have had profound and varied effects on the lives of people in human society, especially adolescents and young people. The aim of this study was to determine the correlation between self-efficacy and addiction to social networks with the motivation of academic achievement in high school students in Tehran. Methods: The present study is descriptive-correlational. The statistical population included all high school students in Tehran in the academic year of 2009-2010. Using random cluster sampling, 422 people were selected and entered the study. To collect data from the demographic questionnaire, "General Self-Efficacy Scale", "Addiction to Mobile Questionnaire Based on Social Networks" and "Measurement Questionnaire" and the “Questionnaire Measure of Achievement Motivation” were used. Construct validity was measured by factor analysis method, convergent validity and reliability (Cronbach's alpha) of the instruments were measured. Data analysis was also performed by SPSS. 18 and PLS. 2.3. Results: The correlation between self-efficacy variables and motivation for direct and positive academic achievement and addiction to social networks was negative and direct, which is statistically significant (P≥0.05). Conclusions: There is a significant negative correlation between social media addiction and self-efficacy and between social media addiction and students' motivation for progress. It is suggested that education administrators and officials, through education, acquaint students with its harms and side effects and teach them ways to reduce and eliminate addiction to social networks.