عنوان مقاله :
نقش پيش بين خودكارآمدي در تنظيم هيجان و انعطاف پذيري شناختي بر كاهش آشفتگي هيجاني دانشجويان
عنوان به زبان ديگر :
redictive Role of Self-efficacy in Emotional Regulation and Cognitive Flexibility on Reducing Emotional Distress in University Students
پديد آورندگان :
رئيسي سر تشنيزي، زهرا دانشگاه علوم پزشكي ايران , لطفي، مژگان دانشگاه علوم پزشكي ايران , پيرمرادي، محمدرضا دانشگاه علوم پزشكي ايران , اصغرنژاد فريد، علي اصغر دانشگاه علوم پزشكي ايران
كليدواژه :
خودكارآمدي , تنظيم هيجان , آشفتگي هيجاني , انعطاف‌پذيري شناختي
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: آشفتگي هيجاني مي‌تواند بر افراد تاثير زيادي بگذارد. از طرفي خودكارآمدي در تنظيم هيجان و انعطاف‌پذيري شناختي، مي‌توانند بر ميزان آشفتگي هيجاني تاثير بگذارند. بنابراين هدف پژوهش حاضر بررسي نقش پيش‌بين خودكارآمدي در تنظيم هيجان و انعطاف پذيري شناختي بر كاهش آشفتگي هيجاني دانشجويان بود.
مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل دانشجويان مشغول به تحصيل دانشگاه علوم پزشكي ايران در سال 1398 بودند كه با روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 200 نفر به عنوان آزمودني انتخاب شدند و به مقياس خودكارآمدي در تنظيم هيجان Bandura و همكاران (1999)، پرسشنامه انعطاف‌پذيري شناختي Dennis and Vander wal (2010) و مقياس افسردگي، اضطراب، استرس (DASS-21) پاسخ دادند. روش تجزيه و تحليل داده‌ها همبستگي پيرسون و رگرسيون سلسله مراتبي بود و از SPSS-23 استفاده شد.
يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين خودكارآمدي در تنظيم هيجان با آشفتگي هيجاني و مولفه‌هاي آن (افسردگي، اضطراب و استرس) رابطه معناداري وجود دارد (r=0.53, P< 0.01). از لحاط پيش‌بيني‌كنندگي نيز، خودكارآمدي در تنظيم هيجان با ميزان پيش‌بيني‌كنندگي 0/28، پيش‌بين خوبي براي كاهش آشفتگي هيجاني است. اما بين انعطاف‌پذيري شناختي با آشفتگي هيجاني و مولفه‌هاي آن (افسردگي، اضطراب و استرس) رابطه معني‌داري مشاهده نشد(r=0.01, P≥0.05) همچنين بين خودكارآمدي در تنظيم هيجان و انعطاف پذيري شناختي نيز رابطه معني‌داري مشاهده شد (r= -0.53, P< 0.01).
استنتاج: نتايج اين پژوهش رابطه بين خودكارآمدي در تنظيم هيجان با آشفتگي هيجاني را تاييد مي‌كند. براين مبنا مي‌توان در مسير كاربردي سازي اين نتيجه بر بهبود و حفظ و ارتقا سلامت روان دانشجويان گام برداشت.
چكيده لاتين :
Background and purpose: Emotional distress highly affects people. Self-efficacy in emotional
regulation and cognitive flexibility are among the factors that could affect the level of emotional distress. The
aim of this study was to investigate the predictive role of self-efficacy in emotional regulation and cognitive
flexibility on reducing emotional distress in university students.
Materials and methods: A descriptive correlational study was conducted in 200 students in
Iran University of Medical Sciences, 2019, selected via convenience sampling. The participants
completed Regulatory Emotional Self-Efficacy (RESE) scale, the cognitive flexibility inventory (CFI),
and Depression Anxiety Stress Scale-21 (DASS-21). Data analysis was done in SPSS V23 applying
Pearson correlation and Hierarchical regression.
Results: Findings showed a significant relationship between self-efficacy in emotional regulation
and emotional distress and its components (depression, anxiety, and stress) (r=0.53, P< 0.01). Selfefficacy
in emotional regulation was found to be a good predictor of reducing emotional distress. We
observed no significant relationship between cognitive flexibility and emotional distress and its
components (r=0.01, P≥0.05). But, a significant relationship was detected between self-efficacy in
emotional regulation and cognitive flexibility (r= -0.53, P< 0.01).
Conclusion: Current study proved that there is a relationship between self-efficacy in emotional
regulation and emotional distress, therefore, care neededs to be taken to improve, maintain, and promote
mental health in students.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران
