بررسي ارتباط بين پلي مورفيسم ژن PGC-1α و عملكرد ورزشي در پسران غير ورزشكار

Association between PGC-1α gene variations and physical performance in non-athletic boys

ژن PGC-1α نقش مهمي در تنظيم متابوليسم انرژي سلولي و تحريك افزايش توده ميتوكندريايي سلول داشته و آگاهي از وضعيت پلي مورفيسم اين ژن در پسران نوجوان غير ورزشكار احتمالا بتواند در انتخاب و استعداديابي ورزشي نوجوانان پسر مفيد باشد. هدف از پژوهش حاضر، تعيين تاثير نوع پلي مورفيسم ژن PGC-1α بر عملكرد ورزشي پسران نوجوان غير ورزشكار اروميه بود. مواد و روش ها تحقيق حاضر به صورت نيمه تجربي و به شيوه ميداني به اجرا درآمد به گونه اي كه 124 نوجوان پسر غير ورزشكار اروميه اي(age mean: 11.14±0.69 years old; weight mean: 41.09±10.97 kg; height: 143.18±7.78 cm and BMI: 19.85±4.16) در نمونه گيري مربوط به بزاق براي تعيين پلي مورفيسم PGC-1α و در آزمون هاي ميداني آندرسن، پرش طول درجا، پرش آبالاكوف و دوي 20 متر سرعت شركت كردند. بررسي پلي مورفيسم هاي ژن فوق به روش PCR-RFLP انجام شد. يافته ها از بين سه نوع عملكرد ورزشي مختلف (استقامتي، تواني، سرعتي)، پلي مورفيسم PGC-1α فقط بر عملكرد استقامتي آزمودني ها تاثير معني داري داشته و گروهي كه داراي ژنوتيپ Gly/Gly غالب بودند، عملكرد استقامتي بهتري داشتند. نتيجه گيري نتايج اين تحقيق نشان داد كه پلي مورفيسم PGC-1α نوجوانان غير ورزشكار عامل تعيين كننده اي در عملكرد استقامتي آن ها بوده، ولي عامل تعيين كننده اي در عملكرد ورزشي سرعتي و تواني نمي باشد.

PGC-1α gene plays an important role in regulating cellular energy metabolism and stimulating the increased cell mitochondrial mass. Understanding the status of this gene polymorphism in non-athletic male adolescents may be helpful in choosing and identifying the sport talented male adolescents. The purpose of the present study was to investigate possible association between PGC-1α gene polymorphisms and physical performance in non-athletic male adolescents of Urmia (Iran). Materials and Methods The research was quasi-experimental in a field manner in which 124 non-athletic male adolescent of Urmia (age mean: 11.14±0.69 years old; weight mean: 41.09±10.97 kg; height: 143.18±7.78 cm and BMI: 19.85±4.16) participated in the saliva tests to determine PGC-1α polymorphism and in the field tests of Andersen, standing broad jump, Aalakov jump, counter-movement jump and 20-m sprint. Gene polymorphisms was performed were determined using the PCR-RFLP method. Results Among the three different types of exercise performance (endurance, power, speed), PGC-1α polymorphism only had a significant effect on the endurance performance of the subjects and remarkably, the group with the dominant Gly/Gly genotype had a better endurance performance. Conclusion The results of this study indicated that PGC-1α polymorphism of non-athlete adolescents was a determinative factor in their endurance performance, but not a determinative one in their speed and power performance.